Παρασκευή 25 Απριλίου 2008



Τα παραδείγματα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και του ΙΚΕΑ δεν περιορίζονται μόνον στο πλαίσιο κάποιων χαρακτηριστικών προβληματικών αιχμών που αφορούν την περιοχή του Αιγάλεω αλλά είναι ευθεία προβολή του γενικότερου φαινόμενου της αναδιάρθρωσης του ελληνικού καπιταλισμού. Η μετάβαση από τον λεγόμενο δευτερογενή τομέα (την βιομηχανία, τις κατασκευές, την μεταποίηση) στον τριτογενή (υπηρεσίες, μεταφορές) δεν προβάλλεται στα δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα των Ναυπηγείων και του ΙΚΕΑ ως μια απλή σύμπτωση αλλά ως δηκτικά αποτελέσματα ενός συνολικότερου σχεδιασμού.

Η γραμμική αποδιάρθρωση των Ναυπηγείων, ως αργή διαδικασία μιας αναπόφευκτης παρακμής, μιας παρατεταμένης κρίσης λόγω του «σκληρού ανταγωνισμού στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης» σημαίνει και γραμμική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων. Μπορεί η αποδιάρθρωση αυτή να συνοδεύεται κατά καιρούς από φρούδες ελπίδες, ελπίδες που τροφοδοτούνται από την φτηνή ρητορεία των εκάστοτε αναδόχων της επιχείρησης, μπορεί να εμφανίζεται μια φαινομενική ανάσχεση της κρίσης αλλά, τελικά, η κρίση είναι αυτή που επιστρέφει κάθε φορά δυνατότερη επιβεβαιώνοντας τον ανεπίστρεπτο χαρακτήρα της οριστικής διάλυσης. Το κλίμα αυτό της αποδιάρθρωσης μεταφέρεται στους εργαζόμενους, οι οποίοι εδώ και πολλά χρόνια εμπεδώνουν με πολλούς τρόπους την ανασφάλεια του μεροκάματου μέσα από το διαρκές αγκομαχητό των «συμβάσεων έργου», της ακατάσχετης φιλολογίας περί ιδιωτικοποιήσεων, των πολιτικών εξελίξεων που κάθε φορά πιθανόν να σημαίνουν και ένα «οριστικό τέλος».

Την ίδια στιγμή στα ΙΚΕΑ, μια από τις ναυαρχίδες του τριτογενή τομέα, η λύσσα των αφεντικών για ολοένα και περισσότερα κέρδη έχει από τη μια μεριά συσσωρεύσει την πείρα χειρισμού των «παραδοσιακών» εργασιακών σχέσεων και από την άλλη πειραματίζεται διαρκώς, εφαρμόζοντας στις σχέσεις αυτές τα επιστημονικά πλέον αποτελέσματα του κλάδου της «διαχείρισης ανθρώπινων πόρων». Όλοι αυτοί οι πειραματισμοί στο πλαίσιο της διάρθρωσης των νέων εργασιακών σχέσεων διευκολύνονται μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης ανασφάλειας, συνθηκών λιτότητας και υποστολής των κοινωνικών αντιστάσεων. Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια σκλήρυνσης της στάσης των αφεντικών παράλληλα με το βάθεμα της εκμετάλλευσης αυξάνονται σε κάθε τομέα της παραγωγικής διαδικασίας.

Η καπιταλιστική επιθετικότητα δεν περιορίζεται στην περιστολή των θεσμισμένων κατακτήσεων των εργατικών αγώνων και στην ακυρωτική ερμηνεία των νόμων που θεσμίζουν τις διεκδικητικές ή αμυντικές στάσεις στους εργασιακούς χώρους αλλά ανοίγουν διαρκώς δρόμους για την παράκαμψη με κάθε τρόπο του οποιουδήποτε θεσμικού πλαισίου υπεράσπισης των εργαζομένων. Μέσα σε ένα τέτοιο καθεστώς, ο συνδικαλισμός αποτελεί ένα σύστημα αντίληψης που, πέρα από τα όποια προβληματικά χαρακτηριστικά από καταβολής του, έχει ματαιωθεί από τις κομματικές και πελατειακές αγκυλώσεις...

...Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα ανοιχτό ζήτημα. Τελειώνοντας με τον κατεστημένο συνδικαλισμό αλλά και κάθε μορφή συνδικαλισμού που διαχωρίζεται μέσα στο φάσμα της καθημερινής ζωής και στη συνέχεια ιεραρχείται ως "καταλυτική ανατρεπτική δύναμη", ποια είναι αυτή η αυθεντική ριζοσπαστική συλλογική απάντηση που μπορεί να ρηγματώσει την απάθεια και την ανοχή των εκμεταλλευόμενων μέσα στους εργασιακούς χώρους;

Αυτά τα ερωτηματικά θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε μαζί με όσους και όσες τα συμμερίζονται τη Δευτέρα 5 Μάη στις 7.30 το απόγευμα στο Άλσος του Μπαρουτάδικου.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

απο τη κεντρικη εισοδο του μπαρουταδικου,στο πλακοστρωτο;θα τα πουμε λοιπον εκει.
β.

Ανώνυμος είπε...

Ναι! Από την κεντρική είσοδο επί της Ιεράς οδού. Θα τα πούμε εκεί.

Ανώνυμος είπε...

Διακρίνω μια "μετατόπιση" του αναρχικού σκεπτικού που τώρα περικλείει και τη θεσμική κατοχύρωση των εργασιακών δικαιωμάτων?

Ανώνυμος είπε...

Δηλαδή είναι "μετατόπιση" ενός/μιας αναρχικού/ής να ζητάει την αποζημίωσή του/της όταν απολύεται; Να καλεί μαζί με τους συναδέλφους-ισσες του απεργία με σκοπό την ανάκληση της απόλυσής του/της; Διακρίνουμε ότι το σχόλιο προτρέχει της εκδήλωσης. Πάντως θα χαρούμε να ακούσουμε την όποια ριζοσπαστική άποψη και να είσαι σίγουρος/η ότι δεν πρόκειται να υπερασπιστούμε την δική μας αν αυτή υπολείπεται στον δρόμο για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Ραντεβού στο Μπαρουτάδικο λοιπόν μια και δεν έχουμε διάθεση (ούτε κι εσύ φανταζόμαστε) να ανοίξουμε εδώ έναν παρα-διάλογο υπό μορφή σχολίων.

Ανώνυμος είπε...

Οχι δε σχολίασα για να ανοίξει εδω διάλογος, την έκπληξή μου εκδήλωσα... Το θέμα είναι μεγάλο και πολυσυζητημένο(για αυτό και δεν "προτρέχω" αλλά γνωρίζω). Θα μπορέσουμε να ανοίξουμε συζήτηση και στον χώρο της εκδήλωσης και εδώ κατόπιν αυτής.

Ανώνυμος είπε...

Ακόμη και η λέξη "έκπληξη" διατυπώνει μια προβληματική ανυπομονησία. Πουθενά στην ανάρτηση δεν αποζητιέται η "θεσμική κατοχύρωση τον εργασιακών δικαιωμάτων". Για την ακρίβεια, στην μπροσούρα που θα συνοδεύει την εισήγηση (αλλά που προφανώς διεκδικεί την δική της αυταξία)ξεκαθαρίζεται ότι για τους αναρχικούς/ές δεν υπάρχει η έννοια "δικαιώματα" γιατί αυτή προσδιορίζεται μόνον από την αντιδιασταλτική παραδοχή των "υποχρεώσεων". Δεν έχουμε καμία υποχρέωση απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά. Τα ζητήματα, ωστόσο, της διαστολής των αυτοοργανωμένων συλλογικών αντιστάσεων έτσι ώστε να υπονομεύεται το θεσμικό πλαίσιό τους ήδη διατυπώνεται από διάφορα προτοοβάθμια σωματεία -με την ενεργότατη συμμετοχή συντρόφων- είναι ανοιχτά και δεν ξεπερνιούνται απριόρι με αόριστες αρχειακές αξιώσεις.
Αυτό εξάλλου είναι το στοίχημα της κουβέντας: ειλικρίνεια, δεκτικότητα, τεκμηρίωση.
Φυσικά, η συνέχεια είναι ανοιχτή και εδώ επί των σχολίων και παντού...

Συντροφικά

Ανώνυμος είπε...

Τελικά είναι έκπληξη ή γνώριμη συνθήκη ρε φίλε;
Κι εγώ, τώρα ας πούμε, μπορεί να διακρίνω μια μετατόπιση σκεπτικών και στάσεων κάποιων συντρόφων του χώρου που περικλείονται από κακεντρεχή υπονοούμενα κι ερειστικά σχόλια.
Να το κάνω θέμα -όπου βρω- που με απασχολεί;

Ανώνυμος είπε...

Περασαμε απο το μπαρουταδικο και "κοψαμε" φατσες...
το νου σας αναρχιδια!

Ανώνυμος είπε...

Εντάξει, πραγματικά πείσατε ότι είστε φόβος και τρόμος στο Αιγάλεω.
Εύγε!
Την επόμενη φορά να μην παραλείψετε να καλυφθείτε λιγάκι πίσω από μπάτσους κι ασφαλίτες.
Γιατί πραγματικά τους έχετε και σας έχουνε ανάγκη.
Βαθιά μέσα στο υπέδαφος τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά σας γεωσκώληκες.
Καθίστε στα γραφειάκια σας προσκυνώντας σημαίες και κακομούτσουνους σφίχτες.
Μέχρι εκεί φτάνει η ευφυία σας.

Σύντομο ανέκδοτο:

Σύντομο ανέκδοτο:
Φεύγουν οι πυλώνες της ΔΕΗ από το Αιγάλεω