Τι είναι αυτό που κάνει τους μετανάστες να ανέχονται τρεις νεκρούς στην Πέτρου Ράλλη και να μην εξοργίζονται; Τι είναι αυτό που τους κάνει να στέκονται σε μια ουρά ατέλειωτες ώρες υφιστάμενοι τα πάνδεινα, κρύο και ζέστη, προσβολές και ξύλο για ένα κουρελόχαρτο και να μην εξοργίζονται; Τι είναι αυτό που κάνει τους μετανάστες να ζουν μέσα στο πρώην Εφετείο της Σωκράτους χωρίς νερό, τουαλέτες, κινδυνεύοντας να πεθάνουν από βαριές αρρώστιες και να μην εξοργίζονται; Τί είναι αυτό που τους κάνει να ανέχονται καθημερινές ασκήσεις ρατσισμού και να μην εξοργίζονται;
Είναι γιατί δεν τους φαίνεται παράξενο να τους συμπεριφέρονται σαν ξένους. Γιατί καταλαβαίνουν -χωρίς να δικαιολογούν βέβαια- ότι θεωρούνται φόρτωμα. Γιατί έχουν συνηθίσει την ασχήμια. Γιατί ο πόλεμος γι’ αυτούς δεν σταμάτησε ποτέ να βρίσκεται παντού μέσα στη ζωή τους.
Υπάρχει, όμως, ένας χώρος μέσα στην συνείδηση των ανθρώπων αυτών που τους συνέχει και γι’ αυτούς είναι ιερός. Υπάρχει ένα πεδίο μέσα τους όπου αναγνωρίζουν την ανθρωπινότητα, το πρόσωπό τους και το πρόσωπο της κοινωνίας τους, ένα άβατο που θωρακίζεται όλο και πιο πολύ, όσο περισσότερο εκτίθενται στη λεηλασία της ζωής τους. Και ενισχύεται η ιερότητά του. Γι’ αυτούς αυτός ο χώρος είναι το «κοράνι». Είναι το δικό τους άβατο που ποδοπατήθηκε από δυο ασπόνδυλα της αστυνομίας κεφαλαιοποιώντας την κρατική χυδαιότητα σε μια και μόνο κίνηση. Δεν είναι το «κοράνι» η αιτία. Το «κοράνι» ήταν το όριο πέρα από το οποίο σταματάει η ανοχή, η θυματοποίηση και η προσβλητική συνήθεια του ρατσισμού από τους μετανάστες.
Μετά ξεδιπλώνει η οργή τα επιχειρήματά της…
2 σχόλια:
Θα'θελα να παραθέσω ένα σχόλιο σχετικά με την ανάρτηση. Το ξέρουμε όλοι πολύ καλά πως -δυστυχώς- ενώ οι μετανάστες μπορούν να ανεχτούν κάθε είδους εξευτελισμό απο τους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ, θεωρούν ιερότερο απο την ίδια τους την αξιοπρέπεια το εργαλείο της χειραγώγησης τους απο την εξουσία. Ξέρουμε επίσης πως δεν είναι η κορυφή του παγόβουνου, αφού κι απο μόνο του θα προκαλούσε ίδιας έκτασης αντιδράσεις. Δεν έχω την απαίτηση απο αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους να κοιτάξουν την κοινωνία μέσα απο το δικό μας πολιτικό πρίσμα, αλλά κι εμείς πρέπει να σκεφτούμε αν θα είμαστε αλληλέγγυοι σε όλες τις περιπτώσεις.
Προφανώς κοινός εχθρός όλων μας είναι το κράτος και τα όργανά του και κοινός μας στόχος η καταστροφή τους. Μη ξεχνάμε όμως πως ο φονταμενταλισμός είναι μια πτυχή του.
Συντροφικά, κάποιος που δεν συμφωνεί σε όλα.
Το πρόβλημα είναι στις γενικεύσεις. Είναι γεγονός ότι το "κοράνι" για κάποιους μετανάστες αποτελεί κόκκινο πανί και, προφανώς, είναι αιτία και αφορμή συνάμα. Αυτό, ομως, δεν ισχύει και για όλους τους μετανάτες που συγκρούστηκαν πριν δύο εβδομάδες στο κέντρο της Αθήνας. Γνωρίζουμε αφγανούς μετανάστες για παράδειγμα που συγκρούστηκαν και δεν είναι καθόλου φονταμενταλιστές... το αντίθετο. Έχουν σοβαρό πρόβλημα με τους Ταλιμπάν.
Η κριτική μας είναι ανελέητη απέναντι σε θεούς και αφέντες κάθε είδους αλλά προσπαθούμε να μην εκπίπτει σε στείρα πολεμική (δεν εννοώ εδώ ότι εσύ κάτι τέτοιο διατυπώνεις έτσι;). Πρέπει να κατανοούμε και να ερμηνεύουμε (χωρίς να δικαιολογούμε απαραίτητα) για να μας κατανοούν. Το πρόβλημα της αλληλεγγύης στους μετανάστες είναι πολύπλοκο και θεωρούμε ότι υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να σχηματοποιηθεί αναγόμενο στις γενικές μας θέσεις. Καταργώντας το μεγάλο του ζητούμενο μέσα σε μια αμήχανη αποστασιοποίηση...
Δημοσίευση σχολίου