Όμορφα προπύργια, ζωντανοί άνθρωποι

Χτες δόθηκε μια ουσιαστική απάντηση στα κατασταλτικά σχέδια. Η παρακαταθήκη του Δεκέμβρη είναι πολύ πιο δυνατή από την προσπάθεια παλινόρθωσης της Δημοκρατίας. 3.000 άνθρωποι, με πολύ παλμό και δύναμη, κέφι και αποφασιστικότητα δηλώσανε παρουσία απέναντι στις απειλές, την φοβοκρατία, την ένστολη θρασυδειλία, την απάθεια, την υποταγή, την πλήξη… Η πορεία ξεκίνησε από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη εκεί όπου η αστυνομία χτύπησε χαράματα κυριακής όποιον έβρισκε μπροστά της προσπαθώντας να εκτονώσει τα επιχειρησιακά της αδιέξοδα. Πέρασε από την κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, ένα μεταδεκεμβριανό εγχείρημα που οργανώνεται απέναντι στα σχέδια του ΝΑΤ, στις εξαγγελίες Σανιδά και τις επερωτήσεις του Βορίδη στη Βουλή. Επόμενη στάση η κατάληψη Βίλα Αμαλίας, 20 χρόνια αντίστασης και επιμονής στην κοινωνική δράση. Στη συνέχεια η κατάληψη Λ. Καραγιάννη, 20 χρόνια αγκάθι στα σχέδια της κρατικής καταστολής, αγκάθι σε μια δύσκολη περιοχή φορτισμένη με ένα σκληρό πεδίο κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Και τέλος, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων που οι κάτοικοι στέκονται όρθιοι παρά τα χτυπήματα τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Όμορφα και ζωντανά σημεία μέσα στην πολεοδομική ασχήμια. Προπύργια κοινωνικών αντιστάσεων…Ακόμη πιο δυνατά μετά και την χτεσινή πορεία.

[Από το μπλογκ της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
http://pat61.wordpress.com]

Για τη σημερινή πορεία

Δεν χρειάζεται να πάμε πίσω στο χρόνο για να αντιληφθούμε τα χαρακτηριστικά της νέας κατασταλτικής στρατηγικής. Ακόμα και τα πολύ πρόσφατα γεγονότα είναι εύγλωττα. Την περασμένη εβδομάδα διμοιρίες μπάτσων επιτέθηκαν απρόκλητα σε άτομα που απλά διανυκτέρευαν στο πάρκο επί της Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη. Χτύπησαν αμείλικτα όποιον έβρισκαν μπροστά τους στέλνοντας δύο άτομα στο νοσοκομείο με κατάγματα στα χέρια και κακώσεις σε όλο τους το σώμα.

Μόλις χτες, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, δεκάδες μπάτσοι μπήκαν μέσα στην Πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου καταλύοντας -με θαυμαστή απλότητα και εξοργιστική θρασύτητα- το άσυλο. Προσήγαγαν μάλιστα και φοιτητές που διαμαρτυρήθηκαν για το γεγονός. Όλα αυτά είναι μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου που ξεδιπλώνεται με στόχευση στην κοινωνική απειθαρχία και ανυπακοή. Αιχμή των στοχεύσεων βέβαια δεν είναι άλλη από τον αφανισμό των κατειλλημένων απελευθερωμένων χώρων αλλά και κάθε άλλου ανοιχτού κοινωνικού εγχειρήματος. Επομένως...

Δεν είναι ΧΟΥΝΤΑ. Δεν μας χρειάζεται μια χούντα. Η δημοκρατία τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της. Και ομολογεί απερίφραστα πως και πριν 36 χρόνια

ΤΟ ΤΑΝΚ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
για τους ίδιους ακριβώς λόγους

«δεν θέλουμε να καταργήσουμε το άσυλο, αυτό που ζητάμε είναι να εφαρμοστεί ο νόμος» σκυλιάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα τα αφεντικά και οι μισθοφόροι τους. Υποκρινόμενοι πως θρηνούν για την «καταστροφή της δημόσιας περιουσίας» όλοι αυτοί που λεηλατούν τον κοινωνικό πλούτο, αφήνοντας πίσω τους ανέχεια και απόγνωση. Και ο λόγος για την επιμονή τους είναι ότι γνωρίζουν πως, όπως συνέβη στην εξέγερση του Δεκέμβρη, οι πανεπιστημιακοί χώροι αποτελούν το έδαφος όπου επικοινωνούν οι «από κάτω» για να αντιπαρατεθούν στην κρατική βαρβαρότητα, την ένταση της εκμετάλλευσης και σε κάθε είδους καταπίεση που εμφανίζονται σαν μονόδρομοι επιβίωσης. «Στις καταλήψεις επιτελούνται έκνομες ενέργειες», τραυλίζουν οι θεματοφύλακες της τάξης και της ομαλής κυκλοφορίας του εμπορεύματος, γιατί αν κάτι τους φοβίζει αυτό είναι η εξάπλωση των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε γειτονιές, σχολές και χώρους εργασίας, η σύνδεση των κοινωνικών αντιστάσεων σε έναν επιθετικό σχηματισμό απέναντι στην έρημο των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Όταν η κατασταλτική υπόσχεση και ο εμπαιγμός της δημοκρατικής συμμετοχικότητας βυθίζονται στην καπιταλιστική κρίση το μόνο που μπορούν να διαχειριστούν οι κρατούντες είναι ο τρόμος. Εκεί που σάπισε το «κράτος πρόνοιας» γεννήθηκε το κράτος ασφάλειας για να εξασφαλίσει πως κανένας δεν θα σηκώσει κεφάλι. Γι’ αυτό αυξάνονται διαρκώς τα αστυνομικά στρατεύματα κατοχής, γι’ αυτό χρειάζονται τις κάμερες και τις τράπεζες dna, γι’ αυτό προπαγανδίζεται ο αφανισμός των καταλήψεων. Οι κυρίαρχοι ζουν με την απειλή μιας νέας εξέγερσης που θα σαρώσει κάθε προνόμιο και καταναγκασμό αυτού του παρακμασμένου κόσμου. Και έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.

ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ.

ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 28.04.09, 06:00 μμ. Πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής (Εξάρχεια)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Για την χτεσινή γιορτή αλληλεγγύης

Πολλοί μετανάστες από την περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα συμμετείχαν στη γιορτή αλληλεγγύης. Αρκετοί αιγαλιώτες έφεραν ρούχα και φαγητά και όλοι μαζί προσπαθήσαμε να διαμορφώσουμε ένα κλίμα επικοινωνίας έξω από τα κυρίαρχα στερεότυπα των διαχωρισμών και του αποκλεισμού. Επίσης, στη γιορτή συμμετείχαν και άτομα από την "πρωτοβουλία προσφύγων, μεταναστών/τριών και αλληλέγγυων". Από τις 12.30 το μεσημέρι οι μετανάστες, κούρδοι από το Ιράκ, ιρακινοί και λίγοι πακιστανοί στήσανε το δικό τους χορό αφού ανάλαβαν οι ίδιοι τη μουσική επιμέλεια. Μέχρι τις 6 περίπου το απόγευμα ο χορός δεν σταμάτησε ούτε στιγμή. Ενδιάμεσα αδειάσαν τα ταψιά, οι νταμιτζάνες και οι κρεμάστρες από τα ρούχα. Η απόπειρα να γνωριστούμε με τους μετανάστες αλλά και να καταδείξουμε ότι η περιοχή είναι ανοιχτή και φιλόξενη, μακριά από τη μιζέρια και το δηλητήριο του ρατσισμού, απέφερε τους προσδοκώμενους καρπούς. Και είναι μόνο η αρχή...


ΥΓ. Με δεδομένο ότι επρόκειτο για μια ανοιχτή γιορτή που είχε πολλά χαρακτηριστικά ενός παραδοσιακού πανηγυριού, με το κρασί να ρέει άφθονο και τα αίματα ξαναμμένα, κάποια στιγμή προς το τέλος μερικοί μετανάστες συνεπλάκησαν μεταξύ τους για ασήμαντη αφορμή. Αυτή ήταν και μια ευκαιρία για την αστυνομία να δηλώσει παρουσία με περιπολικά και μια κλούβα και με τον επικεφαλής να κρατάει μπαστούνι του μπέιζμπολ (!) Ωστόσο, η κατάσταση διευθετήθηκε από τους συγκεντρωμένους μετανάστες και αλληλέγγυους με την αστυνομία να αποχωρεί και τη γιορτή να λήγει.

μερικές φωτογραφίες:

Γιορτή αλληλεγγύης στην πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα: Διασταύρωση Θηβών και Καβάλας

Είμαστε μια πρωτοβουλία ανθρώπων από το Αιγάλεω, ενάντιοι σε οποιαδήποτε
μορφή εξουσίας και εκμετάλλευσης και αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και μετανάστες.
Είμαστε από αυτούς που ποτέ δεν ξεχνάνε ότι το Αιγάλεω χτίστηκε από
πρόσφυγες εργάτες και
κατοικείται από μετανάστες εδώ και δεκαετίες.

Ενάντια σε ένα κόσμο που μας θέλει απομονωμένους, αντίθετους, εχθρικούς και
ξένους και θέλοντας να σπάσουμε την καθημερινότητα που μας αποξενώνει
επιλέξαμε να βρεθούμε όλοι μαζί για να γνωριστούμε και να επικοινωνήσουμε.

Θέλουμε να διεκδικήσουμε μαζί, να στηριχτούμε στην αλληλεγγύη, το σεβασμό,
τη αξιοπρέπεια για ένα κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση. Πιστεύουμε ότι
πάντα αυτός είναι ο δρόμος για να αλλάξουμε την ζωή μας.

Έτσι θελήσαμε να στήσουμε μια γιορτή αλληλεγγύης για όλους εμάς, από όλους
εμάς, μετανάστες, πρόσφυγες, γυναίκες,
άντρες, Αιγαλεώτες και μη, μια Κυριακή μεσημέρι, σε μία γειτονιά μας, στον
Άγιο Σπυρίδωνα, όπου ντόπιοι και μετανάστες συνυπάρχουν ήδη από το 1970.

Να συναντηθούμε, να μάθουμε ο ένας από τον άλλο, χωρίς
προκαταλήψεις, για να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις αλληλεγγύης και
εμπιστοσύνης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26/04 ΑΠΟ ΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

ΓΙΟΡΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ-ΧΑΡΙΣΤΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ

FOR A WORLD WITHOUT STATES, BORDERS, PAPERS, COUNTRIES, EXPLOITATION

We are an initiative of people from Aigaleo, standing against to any form of power and exploitation, in solidarity with the refugees and the immigrants. We are among those who never forget that Aigaleo was built by refugee workers and has been inhabited by immigrants for decades.

Against a world that wants us isolated, adverse, hostile and foreign, and willing to break the every day routine that estranges us, we choose to come all together to meet each other and communicate. We want to assert together, to stand in solidarity, respect, dignity for a world without injustice and exploitation. We believe that everything consist the road of changing our lives.

That is how we wanted to set up a celebration of solidarity for all of us, from all of us, immigrants, refugees, women, men, Aigaleo inhabitants or not, one Sunday noon, in one of our neighborhoods, Ag. Spyridon, where natives and refugees have been living together since 1970 already.

To meet each other, to learn from each other, without prejudice, to strengthen our relations of solidarity and trust. SUNDAY 04/26 FROM 12:00 NOON AT AGIOS SPYRIDON SQUARE

SOLIDARITY DAY - FREE BAZAAR

Aigaleo Anarchists' Initiative

Άμα τη ανακοινώσει αδιαμφισβήτητο το ενδιαφέρον...

Χάρτης για την πλατεία: http://www.ploigos.gr?sessionid=5b3c948abddad9bb2b159b6d32ef807d

Για το θρησκευτικό άγος

Η αφίσα της κατάληψης ΥΦΑΝΕΤ στη Θεσσαλονίκη δεν κάνει ασκήσεις λαϊκισμού. Η Εκκλησία, ο κύριος φορέας της χριστιανικής κατοχής των ημερών μας, θέλει να νουθετήσει με επιτηδευμένη πνευματικότητα και ανιδιοτέλεια τις ζωές μας. Ένας διδακτισμός που εξοργίζει με τον χριστιανισμό (όπως και κάθε θρησκεία) να έχει αποτελέσει ένα διαταξικό άλλοθι για αιρετικό αίμα και κοινωνικό σκοταδισμό από καταβολής του, με τους παπάδες να είναι δημόσιοι υπάλληλοι, τους ναούς να λειτουργούν σαν εμπορικές αντιπροσωπείες, τις μονές να έχουν τεράστιες περιουσίες και να λειτουργούν ως σκληροί κτηματομεσίτες. Ένα άγος. Το πάσχα, ένα βαρετό και ανέμπνευστο παραμύθι που κάνει κύκλους μέσα στον χρόνο αγκιστρωμένο στο εκάστοτε "γλυκύ έαρ" για να ξεκλέψει λίγη μυσταγωγία. Κάνει θόρυβο με καμπανοκρουσίες και βαρελότα για να ακουστεί, βουτάει την πνευματικότητα στο κύρος της μαγειρίτσας για να περισώσει την κοινωνική του νομιμότητα και την ίδια στιγμή καμώνεται το αντίπαλο δέος στον "υλισμό" της εκκοσμικότητας.
Άντε να τελειώνουμε...

Πορεία αλληλεγγύης στους αιχμάλωτους του Δεκέμβρη

Ο εργατικός στρατός του μεγαλοεργολάβου Βωβού

Οι αφίσες, τα αεροπανό και οι συγκεντρώσεις των «εργατών και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών» με θέμα την ανέγερση του εμπορικού κέντρου του Βωβού στον Βοτανικό εισήγαγαν μια ιδιότυπη θεματολογία στην κοινωνιολογία των εργατικών αγώνων. Με αρνητικότατο πρόσημο. Η θεματολογία δεν είναι άλλη από την ανταγωνιστική σχέση των μισθωτών σκλάβων με το περιβάλλον και τη φύση. Είναι δεδομένο ότι τα αφεντικά, οι εργολάβοι, οι ομάδες μεγάλων συμφερόντων έχουν από καταβολής του καπιταλισμού εχθρικότατη σχέση με το περιβάλλον και ιδιαίτερα με κάθε περιβάλλον που απέχει μερικά χιλιόμετρα από τον περίβολο των πανάκριβων σπιτιών τους. Επίσης, η μισθωτή εργασία, ιστορικά ως η πιο αλλοτριωμένη μορφή μετασχηματισμού της φύσης, ως φυσικό επακόλουθο των επιλογών και των επιβουλών του Κεφαλαίου, ασκεί μια αυτονόητη εναντίωση σε αυτό που μετασχηματίζει και στην ουσία λεηλατεί με σαφείς και συγκεκριμένους όρους: στη φύση. Η πρόσληψη από τους μισθωτούς σκλάβους, ωστόσο, αυτής της ανταγωνιστικής σχέσης -με δεδομένο ότι η μισθωτή εργασία δεν είναι παρά ένας επιβιωτικός μονόδρομος, ένας ωμός εκβιασμός- είναι ταυτόχρονα και προβληματική για το Κεφάλαιο. Δεν πρόκειται μόνο για μια προβληματική που βασίζεται στο ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι οι φυσικοί φορείς, αυτοί που πραγματώνουν αυτή τη αλλοτριωτική, επιθετική, ανταγωνιστική σχέση του Συστήματος με τη φύση και, επομένως, την βιώνουν με έναν τρόπο που εύκολα μπορεί να αντιστραφεί και να μετατραπεί σε ανατρεπτική εμπειρία, σε πεδίο συνειδητής άρνησης και πολιτικής εναντίωσης στη συγκεκριμένη συνθήκη. Αυτό που πυροδοτεί τα ενδεχόμενα δυναμικής αντίθεσης προς το Σύστημα σε όλο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων είναι ότι οι μισθωτοί σκλάβοι είναι αυτοί που συνθήθως έχουν τα σπίτια τους εκεί που εργάζονται, μένουν και μεγαλώνουν αυτοί/ές και οι οικογένειές τους ακριβώς πάνω στην λεηλατημένη φύση. Υφίστανται οι ίδιοι το αποτέλεσμα της αλλοτριωμένης τους εργασίας, βιώνουν τα ολοκληρωτικά αποτελέσματα του ωμού εκβιασμού στο σύνολο της καπιταλιστικής καθημερινότητας.

Το Κεφάλαιο, παρακολουθώντας αυτήν ακριβώς τη συνθήκη και προσπαθώντας να κρατήσει ισορροπίες μπροστά σε ένα ανεπιθύμητο ενδεχόμενο, διαχειρίζεται τις σχέσεις αντιστοιχίζοντας τα δεδομένα και οξύνοντας τον ωμό εκβιασμό. Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, η εταιρία «Χημικά Λιπάσματα» στην Δραπετσώνα, για πάρα πολλά χρόνια το μεγαλύτερο εργοστάσιο στα Βαλκάνια, προσλάμβανε ως εργάτες μόνο δημότες της Δραπετσώνας. Έτσι, σε δύσκολους καιρούς, εξασφάλιζε την σιωπή των εργατών μπροστά σε φαινόμενα όπου οι τοξικοί ρύποι τρυπούσαν τα ρούχα των εργατών την ώρα της δουλειάς, καθώς έσταζαν από τρύπιους σωλήνες, και με τα φουγάρα μαύριζαν τα ρούχα από τις μπουγάδες στις αυλές και τις ταράτσες της περιοχής. Η εταιρία γνώριζε ότι με οποιονδήποτε άλλον τρόπο ο κόσμος της Δραπετσώνας θα ξεσηκωνόταν. Ένα κομμάτι ψωμί λοιπόν έσωζε από τον άμεσο θάνατο αλλά υποθήκευε τις ζωές των εργατών, των εργατριών και των παιδιών τους σε έναν αργό θάνατο. Αντίστοιχο παράδειγμα σήμερα είναι οι εργάτες της ΔΕΗ στην Πτολεμαϊδα και τις γύρω περιοχές που πληρώνονται με παχυλούς μισθούς –της τάξης ακόμη και των 2500 ευρώ το μήνα- για να μην ανέχονται οποιαδήποτε φωνή ενάντια στα περιβαλλοντικά εγκλήματα της εταιρίας την ίδια στιγμή που οι ίδιοι και τα παιδιά τους πεθαίνουν σωρηδόν από καρκίνο.

Η υπόθεση αυτή των "εργαζομένων και απολυμένων του Βοτανικού και συμπαραστατών" έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή την απαράδεκτη λογική. Από τη μία μεριά ο μεγαλοεργολάβος Βωβός κάνει όλη τη θεσμική δουλειά για να άρει τις εναντιώσεις στην ανέγερση του εμπορικού κέντρου και από την άλλη οι εργάτες που πρόκειται να ζευτούν στο έργο κάνουν την κοινωνική δουλειά στήνοντας ένα αντι-κίνημα στο δρόμο. Επιχειρηματολογούν με φτηνή και βλακώδη ρητορεία (όπως «μόλυνση είναι η ανεργία»: αυτό που λείπει από τους άνεργους τώρα είναι να τους θεωρούν και μολυσμένους…), κολλάνε παντού λαϊκιστικές αφίσες, στήνουν συγκεντρώσεις ενάντια σε κατοίκους της περιοχής που ζητάνε πράσινο αντί για εμπορικά κέντρα, προσπαθούν να συμμετάσχουν σε πορείες, όπως αυτή τη μέρα της απεργίας 2 Απρίλη από την οποία, ωστόσο, εκδιώχτηκαν κακήν κακώς… Δεν είναι πολλοί. Είναι όμως αρκετοί για να στήσουν έναν μικρό στρατό του Βωβού και να διεκδικήσουν την κοινωνική νομιμοποίηση των πασίγνωστων τσιμεντένιων συμφερόντων του.

Σε έναν καπιταλισμό που έχει ξεπεράσει τα όριά του σε σχέση με το περιβάλλον και αναζητά πράσινες μεταλλάξεις, σε μια Αθήνα χωρίς Πάρνηθα, Πεντέλη και Υμηττό μετά τις τελευταίες πυρκαγιές, σε μια Δυτική Αθήνα που μένει εμβρόντητη από τις απεχθείς περιβαλλοντικές εξελίξεις στο Θριάσιο Πεδίο δεν υπάρχει περίπτωση να προκριθούν τα αιτήματα του κοινωνικά εγκάθετου στρατού του Βωβού. Αυτοί οι «εργαζόμενοι» γίνονται -όλο και περισσότερο- τόσο απεχθείς όσο και το αφεντικό τους…

Από το 1995: Τα ουσιώδη έχουν ειπωθεί... ακόμη και στις παρυφές της Δημοκρατίας

Το πάθος για τη λευτεριά...

Στιγμή από την "επίσκεψη" στις γυναικείες φυλακές Ελεώνα Θηβών σήμερα το πρωί. Η Κατερίνα Γκουλιώνη δολοφονήθηκε από τους δεσμοφύλακες κατά τη διάρκεια πειθαρχικής μεταγωγής. Οι φυλακισμένες ξεσηκώθηκαν μετά τη δολοφονία και "αναμένουν" τις πειθαρχικές ποινές εξαιτίας της αλληλέγγυας στάσης τους. Δεν είναι μόνες...

Τα ψηφαλάκια της Αλέκας

Εδώ και δυο μέρες τώρα τριγυρίζει το αυτοκίνητο με την ντουντούκα, παραδοσιακή μέθοδος προπαγάνδισης του ΚΚΕ, διαλαλώντας την αυριανή ομιλία της Παπαρήγα στο Αιγάλεω. Να μην ξεχάσουμε ότι ενδιαφέρον προκάλεσε το συνέδριο του ΚΚΕ στα τέλη Φλεβάρη, πέραν των άλλων, από το μήνυμα του πρωθυπουργού Καραμανλή προς την Παπαρήγα. Εκτός από τα εθιμοτυπικά συγχαρητήρια ο πρωθυπουργός "ζητάει τη συνεργασία της Παπαρήγα για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κρίσης στην χώρα"! Θεσμικός συνομιλητής λοιπόν το ΚΚΕ με πολιτικό κύρος όσο αφορά τις διαχειρίσεις κρίσεων. Κι εδώ δεν πρόκειται για την ιστορική αντιδραστική παρακαταθήκη των ηγεσιών του ΚΚΕ αλλά για μια "σύγχρονη" εκδοχή κομματικής καταστολής των εξεγέρσεων, των ακηδεμόνευτων κοινωνικών αντιδράσεων, των ανεξέλεγκτων από το Σύστημα πολιτικών επιλογών. Ο Δεκέμβρης ήταν μια απλή επιβεβαίωση του "πολιτισμού" του ΚΚΕ με τον ακροδεξιό ΛΑΟΣ να επιχαίρει τις κομμουνιστικές επιλογές της υπονόμευσης της εξέγερσης. Μια απλή επιβεβαίωση της "απειθαρχίας" που συνήθως το Κόμμα διαλαλεί χαϊδεύοντας τα αυτιά της ανήσυχης νεολαίας ενώ με την πρώτη ευκαιρία ονομάζει προβοκάτορες όσους δεν τάσσονται κάτω από κομματικά πανώ στις διαδηλώσεις.
Ο ελληνικός καπιταλισμός δεν κινδυνεύει από το ΚΚΕ απλά "ζητάει τη συνεργασία του". Από ιστορικής του καταβολής, η εξέγερση, η ανυποταγή και η επανάσταση όχι μόνον δεν έχουν καμία σχέση με το ΚΚΕ αλλά είναι άσπονδοι εχθροί.
Είμαστε σίγουροι και σίγουρες ότι η Παπαρήγα αύριο στο Αιγάλεω θα μας δώσει δείγματα αυτής της νέας "συνεργασίας" με το Σύστημα. Φτηνή ρητορική, στείρος λαϊκισμός, ψήφος στις εκλογές, πειθαρχία στο Κόμμα και το νου σας!... μακριά από τους "προβοκάτορες" εαυτούς σας...

Η φθίνουσα ανασκαφή

Αυτό είναι το μικρό πια εναπομείναν κομμμάτι γης στο οποίο συνεχίζεται η ανασκαφή επί της Λεωφόρου Κηφισού ακριβώς δίπλα στα ΙΚΕΑ. Για να ολοκληρωθεί, να ξεθεμελιωθεί και να αφανιστεί ολοκληρωτικά από προσώπου γης όπως και ο κύριος ανασκαφικός όγκος. Για να κτιστεί επάνω του άλλο ένα παράρτημα ενός μεγακαταστήματος όπως και επάνω στον υπόλοιπο ανασκαφικό όγκο.
Μια ακόμη αλαζονική επέλαση ενός μεγάλου Τίποτα....