Η Λευκίμμη είναι παντού

Τα γεγονότα της Λευκίμμης, με τον κόσμο να μη θέλει τη "σύγχρονη" χωματερή στα μέρη του, με την αμείλικτη αποφασιστικότητα των ομάδων συμφερόντων να επιβάλλουν τις επιλογές τους για να κερδίσουν από την χωματερή, με την κρατική επιθετικότητα που προκάλεσε έναν θάνατο, τραυματισμούς και συλλήψεις, με τις γνωστές συκοφαντίες των ΜΜΕ ενάντια στους κατοίκους της Λευκίμμης, είναι οι απολήξεις μιας συγκεκριμένης κρατικής πολιτικής που διαστέλει τα εξουσιαστικά χαρακτηριστικά πάνω σε ανθρώπους και περιβάλλον.

Οι κάτοικοι της Λευκίμμης έχουν θέσει τις ενστάσεις τους ενάντια στον ΧΥΤΑ απο καιρό. Δεν θέλουν την θέσμιση μιας χωματερής που θα εξυπηρετεί όλη την Κέρκυρα όχι μόνο λόγω του ότι θα την έχουν μέσα στην αυλή τους τους αλλά και γιατί υπάρχει ανέκαθεν μια προνομιούχα μεταχείριση των κυρίαρχων προς την Βόρεια -και πλούσια- Κέρκυρα. Δεν πρόκειται για την συνήθη μικροαστική άρνηση «τα σκουπίδια όχι στην πόρτα μου αλλά στην πόρτα του γείτονα» (βάσει ποιού κριτηρίου, εξάλλου, τίθεται κάποιος ως κύριος υπόλογος για την κατάθεση αντιπρότασης; Βάσει ποιού κριτηρίου καλούνται να καταθέσουν αντιπρόταση οι Λευκιμμιώτες κι όχι οι Σιδαριώτες;) αλλά για πλήρη καχυποψία προς τους χειρισμούς της εξουσίας. Γιατί οι Λευκιμμιώτες να εμπιστευτούν τις Αρχές όταν η ιστορία τους επιβεβαιώνει κάθε είδους αρνητική προκατάληψη απέναντι στις κυριαρχικές επιλογές;

Τα ταξικά και κοινωνικά κριτήρια της σύγκρουσης έχουν την πασιφανή τους βάση.

Πρόκειται για την ίδια ακριβώς βάση που προσδιορίζει τις επιλογές της Εξουσίας και στα δικά μας μέρη. Η περιοχή του όρους Αιγάλεω που δοκιμάζεται από την χυδαία επιθετικότητα των εργολάβων, το λιμάνι του Σκαραμαγκά που σκοπεύει να επεκταθεί προς κάθε κατεύθυνση, το Θριάσιο Πεδίο που θα βυθιστεί ολοκληρωτικά στα απόβλητα γιγαντιαίων εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, το δάσος στο Μελεντάνι που θα αφανιστεί από την χωματερή. Η πόλη που έχει γίνει σπονδή στο τσιμέντο πρόκειται να βιώσει την ασφυξία στην οποία θα την καταδικάσουν ανεπιστρεπτί οι ομάδες συμφερόντων και η κρατική πολιτική. Η Πάρνηθα, η Πεντέλη, ο Υμηττός έχουν γίνει στάχτη, τα ποτάμια τα άλση λεηλατούνται αδιάκοπα, τα δέντρα ξεριζώνονται για να περάσει η ανελέητη μηχανή της ανάπτυξης.

Η διαφορά μεταξύ της Λευκίμμης και της περιοχής μας είναι οι ίδιοι οι Λευκιμμιώτες. Αυτοί δεν αποδέχονται αυτή τη μοίρα. Οι άνθρωποι της μητρόπολης φαίνεται ότι την αποδέχονται. Δεν υπάρχει άλλη ερμηνεία από τη ίδια την επίθεση των αφεντικών που ξεδιπλώνεται απρόσκοπτα προς κάθε κατεύθυνση: βαθιά μέσα στις συνειδήσεις των υπηκόων, βαθιά μέσα στην καρδιά της γης και της θάλασσας.

Όμως, τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται...

Λίγο μετά το ατύχημα που προκάλεσαν μπάτσοι με αποτέλεσμα τον θάνατο
της λευκιμμιώτισσας Μαρίας, 42 χρονών.

Ως ένα κλασσικό δείγμα μαθήματος δημοκρατικής δεοντολογίας από το Δήμο Αιγάλεω, το πανώ αλληλεγγύης που αναρτήσαμε στην πλατεία Ελευθερίας δεν έμεινε ούτε 10 ώρες στη θέση του.