Δυό λόγια...

Το Αιγάλεω είναι μουδιασμένο. Τις νύχτες τα τμήματα είναι θωρακισμένα και ασφαλίτες βολτάρουν συνεχώς στα στενά. Ζημιές δεν υπάρχουν, οι γειτονιές δεν έχουν χάσει κανένα φούρνο, κανένα μανάβικο, κανένα ραφτάδικο, κανένα περίπτερο. Οι μεροκαματιάρηδες μικροϊδιοκτήτες και εμποράκοι δεν έχουν αντιμετωπίσει καμία πραγματική απειλή. Ωστόσο, η κυρίαρχη προπαγάνδα που προσπαθεί να συμψηφίσει την ωμή δολοφονία του Αλέξη με άψυχα αντικείμενα, έχει διασπείρει μια γενικευμένη φοβία και τα εντεταλμένα ΜΜΕ έχουν ξεπεράσει σε μεγέθη πλύσης εγκεφάλου την υπόθεση των ζημιών ακόμη και τη ναζιστική προπαγάνδα του μεσοπολέμου. Γενικευμένη φοβία που προσπαθεί να αντισταθμίσει και να δημιουργήσει αναχώματα στη δίκαιη οργή ενάντια στους ένστολους δολοφόνους , ενάντια στην Δημοκρατία της αστυνομικής βίας, της περιστολής των κοινωνικών ελευθεριών, των κοινωνικών ανισοτήτων και της ωμής εκμετάλλευσης. Ενάντια στους κουστουμάτους λεηλάτες που κάνουν πλιάτσικο όχι μόνο σε στυλ Βατοπεδίου πάνω στην δημόσια περιουσία, αλλά πάνω στις ζωές μας. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που μιλάνε για ζημιές και προσπαθούν να ταυτίσουν το πλιάτσικο με τους φτωχοδιάβολους.
Η δολοφονία του Αλέξη έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου ενάντια στις δομές του Συστήματος. Η κρίση βαθαίνει γιατί δεν υπάρχουν εργαλεία από τη μεριά των κυρίαρχων. Είχαν πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στη λειτουργία των μηχανισμών παραγωγής κοινωνικής συναίνεσης για να ασχοληθούν με την οποιαδήποτε αμφισβήτησή τους. Και τώρα;
Εισπράττουν τα επίχειρα της αλαζονείας τους...