Ναυπηγεία Σκαραμαγκά: σχετικά με μια μοίρα που θέλουν να ορίζουν οι εξουσίες...

Τον Οκτώβρη λάβαμε ένα κάλεσμα αλληλεγγύης προς τους εργαζομένους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Αφορμή αυτού του καλέσματος ήταν 200 επικείμενες απολύσεις.
Δεν πρόκειται για κεραυνό εν αιθρία. Τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά έχουν περιέλθει από το 2005 στην ιδιοκτησία της Thyssen krupp, στο πλαίσιο της γενικότερης αποβιομηχάνισης και του προσανατολισμού της ελληνικής οικονομίας προς τον τριτογενή τομέα.
Η συμφωνία του ελληνικού κράτους με την γερμανική εταιρεία περιείχε συγκεκριμένες ρήτρες και δεσμεύσεις. Ανάμεσά τους ήταν να μην μειωθεί ο αριθμός των 1400 εργαζομένων πριν το Μάη του 2008 (τι πρόσχημα για την εκτόνωση αντιδράσεων!) και επίσης, τα ναυπηγεία να λαμβάνουν έργα με απευθείας ανάθεση. Τα συγκεκριμένα έργα έχουν να κάνουν εν πρώτοις με συρμούς του ΟΣΕ και του ΜΕΤΡΟ και τέσσερα υποβρύχια του πολεμικού ναυτικού. Αξιοσημείωτο ως προς τις προθέσεις της εταιρείας είναι, εκτός του ότι η κατασκευή των υποβρυχίων μεταφέρθηκε στα ναυπηγεία της στο Κίελο της Γερμανίας, ότι το πρώτο υποβρύχιο, ο "Παπανικολής", που κατασκευάστηκε παρουσίασε προβλήματα ευστάθειας. Το ελληνικό υπουργείο άμυνας αρνήθηκε να το παραλάβει. Ο κυνισμός της εταιρείας δεν έχει όρια. Στις αρχές του καλοκαιριού του 2007, η Thyssen έχοντας ήδη εισπράξει λεφτά για τα τρία υποβρύχια (μη έχοντας στην ουσία παραδώσει ούτε ένα) ζήτησε το σύνολο των χρημάτων. Το ελληνικό κράτος αρνήθηκε με αυτούς τους όρους και η εταιρεία προχώρησε στην απόλυση 12 εργαζομένων. Τελικά, μετά από διάφορα αλισβερίσια μεταξύ των "εμπλεκόμενων" αλλά και την δυναμική αντίδραση των εργαζομένων οι απολύσεις ανακλήθηκαν.
Στη συνέχεια, η εταιρεία συνεπής προς την τυχοδιωκτική στρατηγική της προχώρησε στο "σπάσιμο" των ναυπηγείων σε μικρά κομμάτια ούτως ώστε να μεταπωληθούν τμηματικά, ξεκινώντας με το τμήμα τροχαίου υλικού που τελικά πωλήθηκε στην τυχάρπαστη Mayers (γερμανική εταιρεία κι αυτή, σε στενή σχέση με τον κυρίαρχο όμιλο). Στο τμήμα τροχαίου υλικού εργάζονται και οι 200 εργαζόμενοι των οποίων η μοίρα εξακολουθεί να είναι σε διαρκή εκκρεμότητα.
Συμπερασματικά:
Το ελληνικό κράτος πούλησε όσο-όσο (εισέπραξε 1,5 δις δραχμές ενώ για την απαλλαγή χρεών ώστε να πραγματοποιηθεί η πώληση έδωσε 100 δις δραχμές, μαντέψτε ποιός πλήρωσε την δυσθεώρητη διαφορά!) την δημόσια περιουσία και με επισφαλείς όρους για τους εργαζόμενους. Η Thyssen δεν έκανε επενδυτικά "ανοίγματα" προφανώς γιατί δεν την ενδιαφέρουν τα ναυπηγεία σαν τέτοια και τα χρησιμοποιεί μόνο για τα νταραβέρια της με το ελληνικό κράτος.
Δεύτερο αξιοσημείωτο είναι οτι ο R.Kuhlmann, διευθύνων σύμβουλος και γενικός δερβέναγας των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, υπήρξε αρχισυνδικαλιστής(!), πρόεδρος του γερμανικού σωματείου εργατών μετάλλου που αριθμεί 2 εκατομμύρια μέλη. Ποιος είπε οτι τα τρωκτικά δεν αναρριχώνται;
Αν κάτι μας εξοργίζει παντα, πέρα από τα παιχνιδάκια κράτους και αφεντικών, είναι το γεγονός ότι έρμαια αυτής της κατάστασης είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι σέρνονται από τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς σε έναν δεύτερο, αυτόν της ανεργίας.
Ακόμη πιο εξοργιστική είναι η στάση των εργατοπατέρων του σωματείου εργαζομένων στα ναυπηγεία «Τρίαινα». Το σωματείο ελέγχεται από τις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Οι επαγγελματίες αντιπρόσωποι των εργαζομένων έχουν λειτουργήσει πυροσβεστικά στους αγώνες και πάντα στο πλάι των αφεντικών, άλλοτε με συνδικαλιστικές μανούβρες, άλλοτε ενεργοποιώντας πελατειακές σχέσεις και άλλοτε με απειλές και τραμπουκισμούς. Στον αντίποδα της «Τρίαινας» και αμέσως μετά τις εξελίξεις του καλοκαιριού στήθηκε η ΕΕΝΣ (Εργοστασιακή Επιτροπή Ναυπηγείων Σκαραμαγκά) η οποία ελέγχεται κυρίως από το ΠΑΜΕ και ήρθε να διαχειριστεί με τη σειρά της τη δυσαρέσκεια απέναντι στην «Τρίαινα». Η μέγγενη της συνδικαλιστικής και κομματικής χειραγώγησης καλά κρατεί.
Προς το παρόν το ζήτημα των απολύσεων έχει "παγώσει" λόγω μιας μεγάλης εργοληψίας, της κατασκευής εξέδρας στην Thyssen που θα διαρκέσει περίπου 15 μήνες. Ωστόσο, οι ρήτρες πώλησης στην γερμανική εταιρεία όσον αφορά τις μαζικές απολύσεις την δεσμεύουν έως τον Μάη του 2008.
Τίποτε δεν δικαιολογεί τον εφησυχασμό. Αντίθετα, για το μέλλον των ναυπηγείων όλα δικαιολογούν τον υποψιασμό. Στο πλάι των εργαζομένων. Απέναντι στις επιλογές της κυριαρχίας…