Αξίζει τον κόπο να ανασύρουμε μερικές αξιοπρεπείς ιστορικές στιγμές από το εξόριστο παρελθόν της περιοχής μας. Πρόκειται για την κατάληψη του Μποδοσάκειου-Φρειδερίκειου κτιρίου που μέχρι το 1977 στεγαζόταν το Γ' δημοτικό σχολείο Αιγάλεω, απέναντι ακριβώς από
την είσοδο του Μπαρουτάδικου επί της Ιεράς Οδού. Η κατάληψη διήρκεσε δύο περίπου μήνες, Νοέμβρη και Δεκέμβρη του 1981, μέχρι που τα συνεργεία του Δήμου υλοποίησαν απόφαση της τοπικής εξουσίας να κατεδαφιστεί το κτίριο για να πάρει τη θέση του το σημερινό μικρό παρκάκι-παιδική χαρά.
Πρόκειται για ενδεικτικό μέρος ενός μεγαλύτερου αρχείου που υπάρχει στα χέρια μας, ασφυκτιά πλέον στα συρτάρια και πρέπει να πάρει σύντομα το δρόμο της δημοσιοποίησής του για την αποκατάσταση των κατασυκοφαντημένων -από την κυρίαρχη ανάγνωση του ιστορικού χρόνου- κοινωνικών αγώνων της περιοχής μας.
2 σχόλια:
Όσο μεγάλα συρτάρια και να 'χετε, να το δημοσιοποιήσετε το αρχείο, γιατί είναι για όλους και όλες μας πολύ σημαντικό.
Σε αυτό το μικρό απόσπασμα μπορούμε να δούμε:
- τη συνέχεια των δράσεων και προσανατολισμών των αναρχικών, όταν τα μ-λ μας κατηγορούν για αποσπασματικές και ασύνδετες δράσεις. Χωρίς κανένα κεντρικό συντονισμό μπορούμε για δεκαετίες να αγωνιζόμαστε για τα ίδια ζητήματα
- την μετεξέλιξη της πολιτκής μας γλώσσας. Πότε μπήκε αλήθεια η γλώσσα της πολιτικής επιστήμης στην καθημερινότητα μας; Πότε αρχίσαμε να ζητάμε από τους αναγνώστες της προπαγάνδας μας ειδικές γλωσσικές ικανότητες; Δεν ξέρω πότε, από τότε όμως πάψαμε και να βλέπουμε θείτσες και γέρους με ταγάρια να ενδιαφέρονται γι' αυτά που λέμε.
Συγγνώμη για τη φλυαρία, συνεχίστε την πρωτοβουλία.
Χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν έγινε
Έχεις δίκιο για το πόσο διαχρονικά είναι τα ζητήματα που είχαν ανοιχτεί τότε και παραμένουν ακόμη και σήμερα μερικά από αυτά μεγάλα ζητούμενα. Κι αυτό χωρίς πράγματι κεντρικό συντονισμό. Δεν συντονιζόμαστε όμως έτσι κι αλλιώς μέσα από μια κοινή πολιτική αντίληψη, τις ιστορικές καταβολές αλλά και τις προοπτικές της;
Είναι αλήθεια, χωρίς να κάνουμε τώρα κάποια ολική αποτίμηση ακόμη και κείνης της ποιότητας απεύθυνσης, ότι και εκείνη η κίνηση δεν ήταν περισσότερο διεισδυτική κοινωνικά από τις αντίστοιχες σημερινές. Πέρα από γλωσσικούς κώδικες. Δεν ξέρουμε σήμερα αν στην αγωνία τού να εκφραστούμε με πολιτική σαφήνεια αποκλείουμε θείτσες και γέρους με ταγάρια, ξέρουμε όμως ότι υπάρχουν κοινωνικά αισθητήρια που με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο θα εκτιμήσουν τη συνέπεια μας να είμαστε συγκροτημένοι, σαφείς και ξεκάθαροι. Αυτοί που ενδιαφέρονται τουλάχιστονθα καταλάβουν. Κι εμείς επιλέξαμε την τοπική δράση επιπλέον και για να δώσουμε αμεσότητα σ' αυτήν την προσπάθεια κατανόησης. Πρόσωπο με πρόσωπο. Στη γειτονιά.
Όσον αφορά τα συρτάρια θα αδειάσουν το περιεχόμενό τους ακόμη κι αν χρειαστεί να γίνει εδώ σιγά σιγά.
Δεν υπάρχουν χαμένοι αγώνες. Μόνο χαμένες συνειδήσειςυπάρχουν.
Τα λέμε.
Δημοσίευση σχολίου