Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην οδό Πλάτωνος στο Αιγάλεω, 25 περίπου νεαρά άτομα επιτέθηκαν με παλούκια, σιδηρολοστούς και όπλα σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στέλνοντας 5 από αυτούς στο νοσοκομείο. Το γεγονός είχε ξεκάθαρα ρατσιστικά χαρακτηριστικά και όλα τα δεδομένα συνηγορούν σε μια συνέχεια παρόμοιων ρατσιστικών επιθέσεων που έγιναν πριν μερικές εβδομάδες σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο γειτονικό δήμο του Αγ.Ι.Ρέντη.
Εξάλλου, στις 30 Οκτώβρη, εξελίχθηκε ρατσιστική διαμαρτυρία μια κάποιας «κίνησης πολιτών Αιγάλεω» με στόχο την απομάκρυνση των μεταναστών από την πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα. Εκεί, οι μετανάστες που σωρεύονται κάθε πρωί στη Θηβών για ένα μεροκάματο εμφανίστηκαν ως φορείς «υποβάθμισης» της περιοχής καθώς ταυτίστηκαν σωρηδόν με τον «υπόκοσμο», τα «ναρκωτικά» και τη «μαφία».
Τα γεγονότα αυτά δεν είναι τυχαία. Η ρατσιστική κρατική επιθετικότητα έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την ορθολογική διευθέτηση του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι πόλεμοι και το ξεζούμισμα των φυσικών πόρων της «καπιταλιστικής περιφέρειας» ξεριζώνουν ασταμάτητα εκατομμύρια ανθρώπους από τα μέρη που ζουν, εξανδραποδίζοντάς τους χάριν των κυριαρχικών συμφερόντων. Ο λεγόμενος εξορθολογισμός της μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξορθολογισμό της στιγνής εκμετάλλευσης, της διαχείρισης του θανάτου και της δυστυχίας, την επίταση της καταστολής. Η ελληνική αστική δημοκρατία στις μέρες μας, με την αρωγή των ΜΜΕ και ευθυγραμμιζόμενη με την ευρωπαϊκή «προοδευτική» πραγματικότητα, έχει «εμπλουτίσει» τα έδρανά της με κάθε είδους ρατσιστικά φυντάνια. Η ρατσιστική δομή του κράτους έχει εξασφαλίσει τους εξώφθαλμους πολιτικούς ελεγκτές και συνήγορους της ξενοφοβικής επιθετικότητάς του. Το μεγάλο ζητούμενο από το κράτος και τα αφεντικά δεν είναι μόνο η κοινωνική νομιμοποίηση των ατέρμονων θανάτων στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της επικράτειας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των βασανιστηρίων τους στα αστυνομικά τμήματα, των δολοφονιών τους από τις μόνιμα «εξοστρακισμένες σφαίρες» των συνοριοφυλάκων, της λεηλασίας τους στα εργοτάξια και τα μπουρδέλα,... αλλά και η ανάληψη κοινωνικών «πρωτοβουλιών» με ρατσιστικές εκκαθαριστικές δράσεις στις γειτονιές. Μέσα σε αυτό το κλίμα επωάζεται και το «αυγό του φιδιού» σε περιοχές που δεν είχαν ποτέ τέτοιου είδους παραδόσεις.
Τρανό παράδειγμα είναι το Αιγάλεω. Μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες εργάτες και που παρά τους τόνους ρατσιστικής προπαγάνδας που δέχτηκε, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε την ανεκτικότητα και τη φιλοξενία της. Μετά τις τελευταίες εκλογές, ωστόσο, η περιοχή γίνεται μάρτυρας μιας συντονισμένης και επίμονης ρατσιστικής επιθετικότητας τόσο από τον κρατικό μηχανισμό όσο και από τους γνωστούς για τον αντιδραστικό ιστορικό τους ρόλο «αγανακτισμένους πολίτες».
Από τη μία βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο φως. Η αστυνομία έχει επιτείνει τους ελέγχους, τις περιπολίες και την παρενόχληση μεταναστών σε γειτονιές, όπως ο Αγ. Σπυρίδωνας, που εδώ και πολλά χρόνια χαρακτηρίζονται από την παρουσία τους χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συμπληρωματικά, εμφανίστηκε ομάδα αγανακτισμένων πολιτών που με πρόσχημα την «υποβάθμιση της περιοχής» προσπαθεί, αφενός μεν, να νομιμοποιήσει κοινωνικά την εκκαθάριση των μεταναστών και να εμφανίσει την αστυνομική βαρβαρότητα ως λειτούργημα, αφετέρου δε, να συντρέξει στα οφέλη της επερχόμενης καπιταλιστικής «ανάπλασης» στο Αιγάλεω.
Από την άλλη βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο σκοτάδι. Αυτή η πρόσφατη επίθεση των 25-30 ατόμων θέλει να επιβάλλει νέα δεδομένα όσον αφορά το καθεστώς της διαβίωσης των μεταναστών. Θέλει να επιβάλλει τον φόβο και τον τρόμο στην καθημερινότητα των μεταναστών που είναι έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένη από την καθημερινή λεηλασία στα εργασιακά κάτεργα, καθιστώντας τους διαρκώς πρόσφυγες από γειτονιά σε γειτονιά της μητρόπολης. Έως την τελική εκκαθάριση…Την ίδια στιγμή εμφανίζονται οι μετανάστες ως εστίες φασαριών στις γειτονιές, μια και τα σενάρια και οι συκοφαντίες για ξεκαθαρίσματα συμμοριών και παράνομων υποθέσεων που συνήθως συνοδεύουν τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ρατσιστικών επιθέσεων, δημιουργούν αναχώματα στην αποδοχή και την ανεκτικότητα των γειτόνων.
Οι «προοδευτικές δυνάμεις» της περιοχής, τα κόμματα και οι μαζικοί φορείς περί άλλων τυρβάζουν αφού σε καμία των περιπτώσεων δεν ξεπερνάνε τις επερωτήσεις, τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας και τους ανώδυνους ξορκισμούς της καταφανούς ρατσιστικής αιματηρής επιθετικότητας. Όσο όλοι αυτοί θα κάνουν ασκήσεις ψηφοθηρίας και πολιτικής νομιμότητας, οι κάθε είδους ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες θα χαίρονται με το αίμα και τη δυστυχία των μεταναστών σε κάθε τους επιδρομή.
Ως εδώ! Θεωρούμε ότι τα όρια της κοινωνικής ανοχής έχουν ξεπεραστεί από τη στιγμή που «τα αυγά του φιδιού» έχουν βγει από τις τρύπες τους και σέρνονται στις γειτονιές μας.
Κάθε επίθεση στους μετανάστες είναι και απειλή για την ίδια την κοινωνική ελευθερία. Και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί.
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω
Τον τελευταίο καιρό στα μέρη μας έχουμε γίνει μάρτυρες μιας απίστευτης αντιστροφής. Κάποιοι θλιβεροί αρχοντίσκοι, κάποιοι παρατρεχάμενοι, κάποια υπολείμματα του πιο επικίνδυνου μικροαστικού χυλού, κάνουν ασκήσεις ρατσισμού προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν πρόκειται για ρατσισμό και διακρίσεις αλλά ότι όλα γίνονται για το καλό της περιοχής, της γειτονιάς, της ζωής, του σύμπαντος κόσμου.
Πριν λίγες εβδομάδες είχαμε την «επιτροπή κατοίκων Αιγάλεω» που ενώ διαδήλωσαν στον Άγ. Σπυρίδωνα με ξεκάθαρες ρατσιστικές προθέσεις, κρατώντας πανώ «ενάντια στην υποβάθμιση της περιοχής», θέλησαν τελικά να αποποιηθούν τη ρετσινιά του ρατσισμού, ισχυριζόμενοι ότι… παρασύρθηκαν από ακροδεξιούς…Μεγάλοι άνθρωποι!
Στις μέρες μας εμφανίστηκε ένα καινούργιο φυντάνι: ο κύριος Μίχος, δήμαρχος στην Αγ. Βαρβάρα και πρόεδρος του διαδημοτικού Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας. Ο κύριος αυτός, «ξεκαθαρίζοντας» ευθύς εξαρχής –κι αυτός- ότι δεν είναι ρατσιστής, αρνείται την εγκατάσταση ψυχοθεραπευτικής κοινότητας δίπλα στο Δρομοκαϊτειο, με το πρόσχημα -κι αυτός- της «υποβάθμισης της περιοχής». Εμπεδώνουμε λοιπόν σιγά-σιγά τι σημαίνει «αναβάθμιση» μιας περιοχής: σημαίνει την εκκαθάρισή της από κάθε είδους μιάσματα: πρόσφυγες, μετανάστες, ψυχασθενείς, εξαρτημένα άτομα.
Όχι λοιπόν, αυτοί οι έλληνες, καθαρόαιμοι, κανονικοί, νοικοκυραίοι, τίμιοι και καταξιωμένοι πολίτες δεν είναι ρατσιστές! Απλώς όλοι οι άλλοι είναι «σκουπίδια» που υποβαθμίζουν την περιοχή και έτσι εξισώνονται με τις κάθε είδους χωματερές, των οποίων η απομάκρυνση βρίσκεται στα αγωνιστικά πλάνα των «ενεργών πολιτών», των «αγανακτισμένων δημάρχων», των σύγχρονων μελανοχιτώνων.
Δεν θα περάσουν ο ρατσισμός και ο φασισμός, ακόμη κι αν έχουν δημοκρατικά προσχήματα, ακόμη κι αν είναι «για το καλό» μας!...
Δεν θα περάσουν!
Γείτονες μου, μου ανέφεραν τα αναγραφόμενα στην ιστοσελίδα σας και επειδή δεν επιθυμώ να εμπλακούν με τοποθέτηση τους, θα ήθελα να σας κάνω γνωστά τα παρακάτω :
Ως Δημοτικός Σύμβουλος Αιγάλεω, γνωστός τουλάχιστον στο Αιγάλεω όχι μόνο για τις αθλητικές και κοινωνικές δραστηριότητές μου αλλά και για τις πολιτικές μου ιδέες και τοποθετήσεις που μόνο ως ιδιαίτερα δημοκρατικές μπορούν να χαρακτηρισθούν και ενώ μάλιστα στο σπίτι μου κυριολεκτικά μεγαλώνουν τρία παιδιά αλλοδαπών επιθυμώ να προσθέσω ορισμένες διευκρινήσεις για την πρόσφατη κινητοποίηση κατοίκων της περιοχής Αγίου Σπυρίδωνα όπου και διαμένω, που διαμαρτυρήθηκαν για παράνομες δραστηριότητες ορισμένων μεταναστών αλλά και Ελλήνων στην περιοχή τους.
§ Ο Δήμος, το Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και οι κάτοικοι του Αιγάλεω, ως προερχόμενοι κατά τη μεγάλη τους πλειονότητα από οικογένειες προσφύγων της Μικράς Ασίας τρέφουν μόνο αισθήματα στοργής προς τους μετανάστες.
§ Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν συμμετείχε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής ούτε ανέπτυξε οποιαδήποτε δραστηριότητα σε βάρος των μεταναστών.
§ Ακόμα και οι κάτοικοι που προέβησαν στην πιο πάνω διαμαρτυρία δε διακατέχονται από αισθήματα «ρατσιστικά» και αισθήματα κατά των μεταναστών αλλά λόγω απειρίας ενδεχομένως να προκάλεσαν τέτοιες εντυπώσεις με την ανακοίνωση τους αφού όπως και οι ίδιοι διακηρύσσουν η διαμαρτυρία τους εστρέφετο όχι κατά των μεταναστών αλλά κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων που αφ’ ενός εκμεταλλεύονται τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες και αφ’ ετέρου κατά εκείνων, αλλοδαπών και Ελλήνων, που αναπτύσσουν παράνομες δραστηριότητες με αποτέλεσμα να επηρεάζουν δυσμενώς την τοπική κοινωνία και να καθιστούν χειρότερους τους όρους διαβίωσης των Αιγαλεωτών.
§ Επιδιώκουμε, ώστε η διαβίωση αυτών των συνανθρώπων μας, να γίνεται με κοινωνικούς αποδεκτούς όρους και όχι να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από κάποιους που θέλουν να τους χρησιμοποιούν ως «εργάτες» παραγωγής παράνομων ενεργειών.
§ Ο Δήμος, ως επίσημος φορέας, έχει ήδη αναζητήσει χώρους εργασίας με όσες δυνάμεις διαθέτει, ώστε οι συνάνθρωποι μας να μπορούν να εργασθούν με κάθε νόμιμη προϋπόθεση, για να καταφέρουν να ενταχθούν ομαλά στην τοπική μας κοινωνία. Ήδη υπάρχουν 5.000 συνάνθρωποι μας μετανάστες που εργάζονται στο Δήμο μας και την ευρύτερη περιοχή και με προσπάθεια μας.
§ Οι Κοινωνικές Υπηρεσίες του Δήμου αλλά και κάθε άλλη δυνατότητα ιατρικής περίθαλψης που διαθέτουμε, είναι πάντα στη διάθεση τους ώστε να αισθάνονται ένα χέρι βοηθείας καθώς επίσης και οι βρεφονηπιακοί σταθμοί έχουν ήδη πολλά παιδιά μεταναστών συνανθρώπων μας.
§ Θέλουμε να πιστεύουμε ότι μετά από όσα σας αναφέραμε, δε θα ήταν δίκαιο να μας κατατάσσετε στους «φασίστες» και τους «ρατσιστές» αλλά σ’ αυτούς που προσπαθούν για μία καλύτερη πόλη, με κανόνες αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο μας.
§ Σας λέω μόνο αυτό : Γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε μαζί με τους μετανάστες.
§ Ο Δήμαρχος, οι Δημοτικές Παρατάξεις και οι Αιγαλεώτες εδώ και χρόνια είμαστε αλληλέγγυοι προς τους μετανάστες.
Τάκης Μανδραφλής
Αντιδήμαρχος Αιγάλεω
Απάντηση της Πρωτοβουλίας:
Καταρχήν οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι από αξιακή πολιτική θέση, ως αναρχικοί, στις διαδικασίες μας, αυτές με τις οποίες λειτουργούμε και αυτές τις οποίες προτείνουμε κοινωνικά, δεν υπάρχουν αντιπρόσωποι. Δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι εξουσιοδοτούνται να αποφασίζουν εν ονόματι άλλων αλλά, όταν και όπου χρειάζεται, ορίζονται άμεσα ανακλητοί εκπρόσωποι οι οποίοι μεταφέρουν απλώς τις απόψεις αυτών που τους όρισαν. Δεν αναγνωρίζουμε το υπάρχον θεσμικό σύστημα αντιπροσώπευσης και αντιπροτείνουμε την αυτοοργάνωση και την άμεση δημοκρατία των ανθρώπων.
Παρακάμπτοντας λοιπόν, τις προσωπικές σου αναφορές για τις δημοκρατικές και αντιρατσιστικές ευαισθησίες, θέλουμε να περάσουμε απ’ ευθείας στην άποψή μας αναφορικά με τη στάση του Δήμου Αιγάλεω, ανεξάρτητα με την πολιτική του διαχείριση, αριστερή, σοσιαλδημοκρατική ή δεξιά, όπως είναι σήμερα.
Είναι θεσμικά καθορισμένο ότι η τοπική ετερο-διοίκηση, είναι ο μοριακός βραχίονας, το τελευταίο άκρο της κρατικής εξουσίας μέσα στο σώμα της κοινωνίας. Όποιος και να διοικεί τον συγκεκριμένο μηχανισμό, κάνει περιορισμένες ασκήσεις κοινωνικής και οικονομικής διαχείρισης, μια και ως θεσμός ποδηγετείται από τον κεντρικό μηχανισμό. Οι πολιτικές διαχείρισης των Δήμων μοιάζουν σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος πλέον αν βρίσκονται στο "τιμόνι" δεξιοί ή αριστεροί. Οι ευρωπαϊκές επιταγές, ο κρατικός συγκεντρωτισμός, τα κομματικά τερτίπια και η χρησιμοποίηση των τοπικών οφίτσιων ως βατήρων για πολιτική καριέρα έχουν πλέον ομογενοποιήσει την κοινωνική πολιτική των Δήμων, η οποία φενακίζει τη μιζέρια της με κάθε είδους πυροτεχνήματα προς λαϊκή κατανάλωση. Ο Δήμος του Αιγάλεω δεν έχει και δεν μπορεί να έχει τίποτε διαφορετικό μέσα σ’ αυτήν την θεσμική ταυτότητα της τοπικής ετερο-διοίκησης.
Όπως γνωρίζεις, το ζήτημα της μετανάστευσης προκαλείται από επιλογές που υπερβαίνουν την «ψωροκώσταινα» και λαμβάνονται σε επίπεδο διατλαντικών συμμαχιών. Πόλεμοι, ξεζούμισμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών κάθε «υπανάπτυκτης» χώρας, ξεριζωμός, θάνατος. Η διαχείριση όμως της μεταναστευτικής πολιτικής στην επικράτεια ανήκει στην τρέχουσα κρατική πολιτική εξουσία. Τη συγκεκριμένη διαχείριση την έχουμε υπόψη μας, για τους θανάτους στο Αιγαίο και τον Έβρο, τα διάσπαρτα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, τους εξευτελισμούς και την αισχρή εκμετάλλευση στα εργοτάξια και την «παρα»οικονομία. Ο ρατσισμός χαρακτήρισε την ελληνική κοινωνία όλη την προηγούμενη δεκαετία με σημείο αναφοράς κυρίως τους Αλβανούς μετανάστες. Μπορεί να παρατηρείται μια ύφεση στην κοινωνική εκδήλωση του ρατσισμού -κι αυτό λόγω της ενσωμάτωσης του βαλκανικού πληθυσμού- αλλά ο ρατσισμός είναι υφέρπων και με την πρώτη ευκαιρία εκδηλώνεται.
Στον Δήμο του Αιγάλεω η παρουσία των αλλοδαπών μεταναστών διαπιστώνεται στον Άγιο Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970 και αφορά κυρίως ιρακινούς χριστιανούς. Η χριστιανοσύνη και η συντηρητικότητά τους είναι που πιστεύουμε εμείς ότι βοήθησε στην ανεκτικότητα και την αποδοχή τους από τον ντόπιο φτωχόκοσμο της περιοχής. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, των τελευταίων ρατσιστικών εκδηλώσεων της «ομάδας κατοίκων» συγκλίνουν μερικές συνιστώσες στις οποίες ο Δήμος Αιγάλεω έχει το μερτικό του.
Από μεριάς του κράτους, οι διαρκείς έλεγχοι των μπάτσων σε χριστιανούς μετανάστες που ζουν χρόνια στην περιοχή (και που ενώ οι μπάτσοι τους ξέρουν παρόλαυτά τους τραβάνε στα τμήματα για έλεγχο) δείχνει ότι υπάρχει κρατικό σχέδιο να αποτραπεί η ανανέωση της συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστών στον Αγ.Σπυρίδωνα. Μην πείτε ότι δηλώνετε άγνοια του γεγονότος -όντας και κάτοικος- γιατί θα ψεύδεσθε! "Ολόκληρη" επερώτηση έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή πρόσφατα με σημείο αναφοράς την καταστολή στην πλατεία. Δεν μπορεί, θα έχετε ενημερωθεί. Τι μέτρα πήρε ο Δήμος για να δημιουργήσει αναχώματα στις αστυνομικές αυθαιρεσίες;
Από μεριάς του Δήμου Αιγάλεω, όλη αυτή η προπαγάνδα για το Αιγάλεω που αλλάζει και «αναβαθμίζεται», με την ανάπλαση του Ελαιώνα, το Μετρό και τα μεγακαταστήματα (ας μην σχολιάσουμε την άποψή μας για την περιβαλλοντική και κοινωνική ποιότητα της ανάπλασης αυτής, μια και θα βρεθούμε αντιμέτωποι σύντομα στο δρόμο σε σχέση με το συγκεκριμένο ζήτημα) έχει δημιουργήσει μια θεσμική κάλυψη στην συνείδηση του μικροαστικού κόσμου των ιδιοκτητών για κάθε είδος αυθαιρεσίες: άνοδος των ενοικίων, ξεσπίτωμα των φτωχών ανθρώπων και εκδίωξή τους από το Αιγάλεω. Αν αυτό θέλετε, να γίνει το Αιγάλεω άλλο από αυτό που ήταν, να χαρακτηρίζεται από μεσοαστούς και νεόπλουτους, τότε εμείς δηλώνουμε την αυθεντική μας εκτίμησή στους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώσαμε εδώ στις γειτονιές με το να υπερασπιστούμε την απρόσκοπτη συγκεκριμένη παρουσία και σχέση. Όσο κι αν σας ξενίζει ο όρος, πρόκειται για μια ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη που έχει τις καταβολές της στους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες δεκαετιών στο Αιγάλεω. Και για να προλάβουμε τυχόν παρεξηγήσεις, κανείς δεν απορρίπτει τα έργα που θα καλυτερεύσουν τη ζωή των κατοίκων. Αυτό το οποίο μας βρίσκει αντίθετους είναι ο ξεριζωμός των ίδιων των κατοίκων, η επιβολή μιας ακόμη εσωτερικής μετανάστευσης τωνπιο φτωχών εκεί που οι συνθήκες είναι άθλιες γι’ αυτό και τα νοίκια είναι φτηνά. Έχει ή δεν έχει ο Δήμος Αιγάλεω ευθύνη για την αποδοχή και την συμμετοχή στα σχέδια αυτής της "ανάπλασης". Έχει ή δεν έχει ευθύνη για την κάλυψη των παρεπόμενων αυθαιρεσιών;
Ερχόμαστε λοιπόν στους «κατοίκους Αιγάλεω» που διοργάνωσαν την συγκέντρωση. Αυτό που είδαμε εμείς είναι μια «σύγχυση». Κάποιοι δεν ήθελαν να έχει τέτοιον χαρακτήρα η συγκέντρωση και δηλώνουν ότι καπελώθηκαν από τους ακροδεξιούς. Γιατί δεν αντέδρασαν λοιπόν; Μήπως δεν είδαν το πανώ για την «υποβάθμιση της περιοχής τους» και τα "δικαιώματα των Ελλήνων"(!);; Μήπως εσύ δυσκολεύεσαι να διακρίνεις τη σχέση που προαναφέραμε όσον αφορά τη ρητορεία του Δήμου για «ανάπλαση» και την κίνηση αυτή των «κατοίκων» με αναφορές σε «υποβάθμιση»; Είναι πασιφανές ότι δεν θέλουν τους μετανάστες στην περιοχή γιατί δεν θέλουν να μείνουν έξω από το γιαλαντζί Αιγάλεω που έρχεται. Είναι πολλά τα λεφτά για μια μερίδα κατοίκων, τα μυρίζονται. Εμείς αυτό που είδαμε είναι ότι η «σύγχυση», την οποία και συ αποδέχεσαι στην επιστολή σου, παρήγαγε πράξη και γεγονότα και μάλιστα με αποφασιστικότητα για διάρκεια. Πρόκειται για ρατσισμό, ο οποίος στο προκείμενο είναι πιο δυναμικός μια και αφορά πλέον μουσουλμάνους (αφγανούς και κούρδους) κι όχι χριστιανούς (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτοί είναι εκτός ρατσιστικού «σχεδίου πόλεως»). Ενώσω ο Δήμος έγινε μάρτυρας αυτών των εκδηλώσεων ακόμη και στο δημοτικό του συμβούλιο (δήλωσαν ότι 200! άτομα έκαναν παρέμβαση στο ΔΣ) γιατί δεν έκανε κάτι για να το αποτρέψει, ή έστω αν κρίνεται αυτό «αντιδημοκρατικό», να διοργανώσει μιαν «άλλη» συγκέντρωση χωρίς ρατσιστικά χαρακτηριστικά; Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Παιχνίδια πολιτικής και ψηφοθηρίας.
Μια χαρά είναι οι επιστολές αποποίησης του ρατσισμού αλλά εκεί που δοκιμάζονται οι απόψεις είναι στην πράξη. Ο Δήμος Αιγάλεω έμεινε απαθής στην διαπόμπευση της περιοχής από ένα τσούρμο αγανακτισμένους. Έχει φανεί, και ιστορικά, ότι κανένας δήμος δεν μπορεί να περισώσει και να διαχειριστεί το τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης στο βαθμό που εξαρτάται, οικονομικά και πολιτικά, από αυτούς που το δημιουργούν και το διαχειρίζονται. Το πρόβλημα είναι βαθιά κοινωνικό και είναι στα χέρια των κατοίκων να το αντιμετωπίσουν. Ο τρόπος θα βρεθεί χωρίς διαμεσολαβητές και καλοθελητάδες.
Ανησυχούμε για την παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων στο Αιγάλεω, συνδιοργανώσαμε μια μηχανοκίνητη αντιρατσιστική πορεία και συγκέντρωση στον Αγ. Σπυρίδωνα, με την αστυνομική παρουσία προκλητική -που μάλιστα φρόντισε να τρομοκρατήσει από νωρίς τον κόσμο της γειτονιάς για τον ερχομό βανδάλων και άλλα τέτοια ευτράπελα της ιστορίας (σε αντίθεση, βέβαια, με την "κατανόηση" που έδειξε στην ρατσιστική συγκέντρωση της 30 Οκτώβρη)- και θα συνεχίσουμε να νομιμοποιούμε κοινωνικά την ύπαρξη των μεταναστών και την υπεράσπισή τους από κάθε ενδεχόμενο πογκρόμ. Είτε της αστυνομίας είτε των ακροδεξιών αγανακτισμένων πολιτών. Θα είμαστε εκεί με κάθε κόστος. Επαγρυπνούμε.
Την Τρίτη 30 Οκτώβρη στις 9 το πρωί, μερικές δεκάδες άνθρωποι που δήλωναν περίοικοι της πλατείας Αγίου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία ενάντια στην «υποβάθμιση της περιοχής», «υπέρ των δικαιωμάτων των παιδιών τους», υπέρ των δικών τους «δικαιωμάτων να κινούνται ελεύθερα στην περιοχή». Εκείνες τις μέρες η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα περιφερόταν στα κανάλια απαιτώντας την «γαλήνη» που έχει χάσει. Η διαμαρτυρία τους αυτή δεν καλύφθηκε από τις δημοτικές αρχές, γεγονός που δεν σημαίνει ότι αντιτάχθηκαν στην εξουσία της αλλά ότι ζήτησαν να επιταθούν τα χαρακτηριστικά της.
Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η διαμαρτυρία είχε να κάνει με την αύξηση της μόλυνσης της ατμόσφαιρας, μια και η περιοχή αποτελεί κυκλοφοριακό κόμβο, την αύξηση των θανάτων από τα ναρκωτικά, την απαξίωση και την εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων ή απλά, έστω, την ανεργία. Όχι όμως! Η διαμαρτυρία αυτή είχε ως αίτημα την εκκαθάριση της περιοχής από τα σύγχρονα μιάσματα: τους δεκάδες «λαθρο»μετανάστες που στήνονται στη Θηβών επί ώρες για ένα μεροκάματο. Ανθρώπους που ο πόλεμος και τα κέρδη, δομικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, ξερίζωσαν από τους τόπους τους για να τους αφαιμάξουν: τόπους και ανθρώπους.
Η ιδιαιτερότητα, ωστόσο, αυτής της ρατσιστικής εκδήλωσης των λιγοστών και με ακροδεξιόστροφα χαρακτηριστικά «κατοίκων της περιοχής», είναι ότι επιτίθενται στην ίδια τους την ιστορία. Το Αιγάλεω κατοικήθηκε στην ουσία από πρόσφυγες εργάτες στο Μπαρουτάδικο την μεσοπολεμική περίοδο. Ήταν οι «πρό-σφηγγες», όπως τους έλεγαν απαξιωτικά οι ελάχιστοι τότε ντόπιοι ελληνόψυχοι που διαμαρτύρονταν για την αδυναμία της Εξουσίας να τους διώξει και να «καθαρίσει» την περιοχή. Το γνωστό δίδαγμα: όταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα. Έκτοτε, ένα μεγάλο κύμα Ιρακινών εμφανίστηκε στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα τη δεκαετία του 1970, νοίκιασε σπίτια, έπιασε δουλειά και δημιούργησε μια κοινότητα σε 30χρονη πια συνύπαρξη με τους ντόπιους. Αυτοί οι «καθαροί έλληνες κάτοικοι», λοιπόν, του Αιγάλεω με τις πρακτικές τους καταστρατηγούν και την δική τους ιστορία αλλά και την 30χρονη ιστορία συνύπαρξης με τους μετανάστες.
Τον τελευταίο καιρό, επανέρχεται δυναμικά ο ρατσιστικός Λόγος και στο Αιγάλεω. Αφορμή στο προκείμενο είναι οι δεκάδες αφγανοί και κούρδοι μετανάστες που, καθώς προσπαθούν να διαχειριστούν το δράμα τους, χτυπιούνται μεταξύ τους για ένα μεροκάματο και, φυσικά, δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχουν πειράξει κανέναν μέχρι σήμερα στην περιοχή. Αν δεν ήταν αυτή η αφορμή θα βρισκόταν άλλη. Η ουσία είναι ότι σύσσωμο το ελληνικό καπιταλιστικό καθεστώς βάλλει εναντίον των μεταναστών με πολλούς θεσμικούς τρόπους, υποδαυλίζοντας παράλληλα και ρατσιστικές συμπεριφορές. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για μικροαστικές κοινωνικές ομάδες που βλέποντας την άνοδο της αντικειμενικής αξίας των ιδιοκτησιών τους, αυτήν την περίοδο της λεγόμενης «ανάπλασης» της περιοχής, βλέπουν και μια ευκαιρία να «καθαρίσει» η περιοχή από τους μετανάστες. Αυτό είναι το κλειδί του αιτήματος της «εναντίωσης στην υποβάθμιση». Αυτές είναι και οι αιτίες που στην ουσία επιχειρείται η καταστρατήγηση και η κατάλυση της πολύχρονης συνύπαρξης με τους μετανάστες στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα.
Θέλουμε να διαδηλώσουμε κι εμείς από τη μεριά μας, ως κάτοικοι του Αιγάλεω, εν μέσω πολλών άλλων, ότι η συγκεκριμένη «ομάδα κατοίκων» με ρατσιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά, δεν εκφράζει την άποψη των Αιγαλιωτών αλλά του Καρατζαφέρη, της Μπακογιάννη , του Κακλαμάνη και του Σαρκοζί. Εξ ου και η ολιγάριθμη στήριξη από την τοπική κοινωνία.
Δεν μπορείς να διαλαλείς το σύνθημα «και οι Έλληνες έχουμε δικαιώματα» όπως έκαναν οι συγκεκριμένοι «κάτοικοι», εννοώντας ότι οι μετανάστες είναι προνομιούχοι(!), τη στιγμή μάλιστα που, όχι μόνο ζεις τη δυστυχία τους στην πόρτα σου, αλλά δημοσιοποιούνται εκατοντάδες εξοργιστικοί θάνατοι μεταναστών στα σύνορα και βασανισμοί όσων επιζούν σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης από αστυνομικούς και λιμενοφύλακες.
Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είτε αφγανοί, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας.
Κι αν πρόβλημά τους, πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική, είναι και οι επίδοξες ρατσιστικές ομάδες κατοίκων της περιοχής, τότε είναι και δικό μας πρόβλημα.
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ «ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ» ΑΠΟ ΚΑΤΙ, ΑΥΤΕΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω
Πριν από 3 περίπου βδομάδες 50 άτομα, άντρες και γυναίκες ηλικίας 20-26 χρονώ, επιτέθηκαν με μαχαίρια και λοστούς σε σπίτια πακιστανών στην περιοχή του Ρέντη ισοπεδώνοντας ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Για την επίθεση αυτή δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη αφορμή. Ο ρατσισμός δεν χρειάζεται αφορμές για να αναπαράγει τον εαυτό του.
Πριν από 4 μέρες μια «ομάδα κατοίκων» του Αιγάλεω, μοίρασε ένα κείμενο σε καταστηματάρχες της περιοχής του Αγ.Σπυρίδωνα, με το οποίο τους ζητούσε να κλείσουν τα μαγαζιά τους για μια ώρα το πρωί, έτσι ώστε να συμμετάσχουν σε συγκέντρωση στην πλατεία της περιοχής με σύνθημα: «και οι έλληνες έχουν δικαίωμα στη ζωή». Κάλεσμα χωρίς υπογραφή. Η συγκέντρωση έγινε χτες το πρωί στις 9 η ώρα και συμμετείχαν 50-80 περίπου άτομα μεγάλης κυρίως ηλικίας που δήλωναν γείτονες της περιοχής. Ζητούσαν να παρέμβει η αστυνομία για να «καθαρίσει» την περιοχή από τους ενοχλητικούς μετανάστες. Κρατούσαν πανώ που εναντιωνόταν στην «υποβάθμιση της περιοχής». Σήμερα το πρωί στην τηλεόραση κάποιοι εκπρόσωποι των «κατοίκων του Αιγάλεω» ωρύονταν απαιτώντας την «γαλήνη» που εδώ και χρόνια έχουν χάσει.
Τα πράγματα, φυσικά, δεν είναι έτσι. Η κίνηση αυτή των «κατοίκων του Αιγάλεω» έρχεται να καταστρατηγήσει μια συνύπαρξη 30 ολόκληρων χρόνων μεταξύ ιρακινών και ελλήνων γύρω από την πλατεία του Αγ. Σπυρίδωνα. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Ως αφορμή παρουσιάζεται η ραγδαία αύξηση της παρουσίας των Κούρδων του Ιράκ, μουσουλμάνων, οι οποίοι από τα χαράματα φτάνουν στην πλατεία και στέκονται επί της Θηβών μπας και κατοχυρώσουν κανένα μεροκάματο. Κάποιοι από αυτούς συχνάζουν το βράδυ στην πλατεία χωρίς ωστόσο κανείς από όλους αυτούς να έχει πειράξει κάποιον ντόπιο. Λόγω διαφορών που υπάρχουν μεταξύ τους, οι Κούρδοι, μερικές φορές έρχονται στα χέρια μεταξύ τους και πριν τρεις εβδομάδες υπήρξε κρούσμα αλληλομαχαιρώματος. Συνήθως κάποιοι γείτονες καλούν την αστυνομία, η οποία με τη σειρά της προχωράει σε εκτεταμένες σκούπες. Οι χριστιανοί Ιρακινοί, που αποτελούν και τον κορμό της μακρόβιας κοινότητας των μεταναστών στην περιοχή και που η θρησκευτική τους καταβολή τούς κρατάει σε απόσταση από τους κούρδους, εμπλέκονται σε όλην αυτή την κατάσταση με δυσθυμία αφού εισπράττουν την επιθετικότητα μερικών ένθερμων ντόπιων αλλά και τα πογκρόμ της αστυνομίας.
Αλλά αν το μαχαίρωμα ήταν η αφορμή για την ρατσιστική συγκέντρωση τα αίτια βρίσκονται αλλού. Τα έκδηλα χαρακτηριστικά της φασιστικής και ρατσιστικής ρητορείας του Καρατζαφέρη στους συγκεκριμένους «κατοίκους του Αιγάλεω» που ενώ αποτελούν μια μειοψηφία θέλουν να επιβάλλουν ένα ανύπαρκτο γενικευμένο ρατσιστικό κλίμα, έρχονται να συμπληρώσουν τις υπολανθάνουσες ρατσιστικές δηλώσεις της Μπακογιάννη για το «μπλοκάρισμα της λαθρομετανάστευσης». Κι αυτό την ίδια στιγμή που δημοσιοποιούνται οι άθλιες συνθήκες και τα βασανιστήρια που υφίστανται οι «λαθρο»μετανάστες από τους συνοριοφύλακες, τους μπάτσους και τους λιμενικούς σε τμήματα και κέντρα «υποδοχής» μεταναστών. Έτσι, το κλίμα «θυματοποίησης» των ελληνόψυχων της γειτονιάς μέσα σε μια συνθήκη όπου κυριαρχεί μια δήθεν προνομιακή μεταχείριση προς τους μετανάστες, μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει. Γελοία πολιτική, γελοίων ανθρώπων.
Οι μετανάστες, είτε πακιστανοί, είτε ιρακινοί, είτε κούρδοι, είναι άνθρωποι που ξεριζώνονται από τα μέρη που μεγάλωσαν για να γίνουν άθυρμα της άθλιας μοίρας που έχουν σχεδιάσει γι’ αυτούς τα αφεντικά της εκάστοτε Νέας Τάξης. Το πρόβλημά τους είναι και πρόβλημά μας
Κι αν πρόβλημά τους είναι πέρα από την ίδια την κρατική πολιτική και τα διάφορα φασιστοειδή, αγανακτισμένοι «κάτοικοι» ή «παρέες», τότε είναι και πρόβλημά μας. Η περιοχή αν πρόκειται να «καθαρίσει» από κάτι, αυτές θα είναι οι ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις.
Αλληλεγγύη στους μετανάστες
Η κατάσταση της ανασκαφής στις 25 Ιούλη 2007
Η κατάσταση της ανασκαφής στις 9 Οκτώβρη 2007Διαβάσαμε στις εφημερίδες: «Το νέο πολυκατάστημα ειδών σπιτιού ΙΚΕΑ, που αναμένεται να λειτουργήσει στο πρώτο εξάμηνο του 2007, θα έχει έκταση ανάλογη με αυτό του αεροδρομίου, περί τα 25.000 τ.μ. και χώρο στάθμευσης 2.000 θέσεων. Βάσει της συμφωνίας, η επένδυση στο ακίνητο βαρύνει τον ιδιοκτήτη (το κόστος ανέρχεται στα 10 εκατ.ευρώ), ενώ για τον Φουρλή περιορίζεται στα έξοδα εγκατάστασης και τις αρχικές προμήθειες. Το τίμημα της μίσθωσης δεν είναι συγκεκριμένο, αλλά θα κυμαίνεται σε ποσοστό επί των καθαρών πωλήσεων του καταστήματος, κόστος που θα βαρύνει το περιθώριο μεικτού κέρδους της εταιρείας».
Τελικά, το κατάστημα θα λειτουργήσει μάλλον το χειμώνα και δεν είναι διόλου απίθανο να βιώσουμε έναν τραγελαφικό αιματηρό εμφύλιο μεταξύ των λυσσασμένων καταναλωτών με δεδομένα εκείνα τα εγκαίνια του καταστήματος του Λονδίνου τον Φλεβάρη του 2005:
«Ένας άνδρας τραυματίστηκε με μαχαίρι και πολλοί ποδοπατήθηκαν κατά την επεισοδιακή έναρξη της λειτουργίας πολυκαταστήματος ΙΚΕΑ στο Έντομντον του βόρειου Λονδίνου τα μεσάνυχτα της Τετάρτης. Το γιγαντιαίο σουηδικό πολυκάταστημα ειδών οικιακής χρήσης αναγκάσθηκε να κλείσει τις πόρτες του 30 λεπτά μετά το άνοιγμα, καθώς χιλιάδες αγοραστές είχαν συρρεύσει για να επωφεληθούν από τις υπερεκπτώσεις στα προσφερόμενα είδη.
«Πίσω μου βρίσκονταν τουλάχιστον 500 άτομα και όλοι έσπρωχναν για να περάσουν από ένα κενό πλάτους ενός μέτρου» δήλωσε η Τζολίν Κούπερ στο Sky News μιλώντας για την πρώτη της επίσκεψη στο διάσημο πολυκατάστημα.
«Προσπαθούσαν να κλείσουν τις πόρτες για να μην αφήσουν να μπουν άλλοι πελάτες, έτσι όλοι πίσω μου έσπρωχναν για να περάσουν από τη μισάνοιχτη πόρτα. Ήταν πραγματικά μια τρομακτική εμπειρία» ανέφερε.
Η επέλαση του τριτογενή τομέα στην περιοχή του Αιγάλεω με «ναυαρχίδα» πλέον το νέο κατάστημα ΙΚΕΑ πρόκειται να αναδιατάξει τα δεδομένα ροής και συσσώρευσης του κεφαλαίου στην περιοχή. Οι μη ανταγωνιστικές –μικρές- επενδύσεις θα αφανιστούν και αυτό μας ενδιαφέρει, φυσικά, στο βαθμό που οι εργασιακές συνθήκες θα επιβαρυνθούν σε κάθε χώρο μια και οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που συνήθως σηκώνουν το βάρος της συμπίεσης του κόστους παραγωγής ή/και διακίνησης εμπορευμάτων. Ο χάρτης της πόλης θα αλλάξει και όλη η πολεοδομική φιλοσοφία θα ρυθμιστεί με βάση συγκεκριμένους εμπορευματικούς πόλους.
Πέραν των άλλων, εξελίσσεται και μια ανασκαφή στο χώρο που χτίζεται το ΙΚΕΑ. Καμία σχετική ανακοίνωση της Κεντρικής Αρχαιολογικής Εταιρίας δεν έχει πέσει στην αντίληψή μας και παραθέτουμε φωτογραφίες όπου φαίνεται ένα μέρος της ανασκαφής να έχει ξεθεμελιωθεί τελείως. Ένα μέρος της ανασκαφής δεν υπάρχει πλέον και στη θέση του χτίστηκε μέρος των θεμελίων του μεγακαταστήματος. Φυσικά, κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον και της υπόλοιπης ανασκαφής. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε από τις ανασκαφικές τάφρους περί τίνος πρόκειται, δηλαδή αν πρόκειται για οικισμό ή για νεκροταφείο ή για οτιδήποτε άλλο. Κανείς έτσι κι αλλιώς δεν μιλάει γι’ αυτό. Το τοπίο πάντως, με δεδομένη την πυκνή βλάστηση και το ποτάμι του Κηφισού, όπως αυτά υπήρχαν μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα ήταν εξαιρετικής ομορφιάς. Όπως και νά’ χει, η αναφορά μας δεν γίνεται στη βάση κάποιας αρχαιολατρίας αλλά στη βάση κατάδειξης της γνωστής επιθετικότητας του καπιταλισμού στην ίδια την Ιστορία, στα ίχνη και τα αποτυπώματά της. Πρόκειται για τον ίδιο καπιταλισμό που λίγο παραπάνω στο Μετρό του Εσταυρωμένου καμώνεται την φροντίδα για τις αρχαιότητες βάζοντάς τες μέσα σε διακοσμητικές βιτρίνες. Ποιά θα είναι άραγε η τύχη της υπόλοιπης ανασκαφής; Αμφιβάλλει κανείς ότι θα είναι το πάρκινγκ των 2.000 θέσεων;
Θα παρακολουθούμε, πάντως, όλες τις σχετικές εξελίξεις.
Το μετρό του Λονδίνου αριθμεί πλέον ενάμισι αιώνα ζωής, σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες μισό αιώνα και στην Αθήνα του 2007 οι μοντέρνες τρύπες του μετρό έφτασαν στο σημείο να θεωρούνται ένα μεγάλο κατόρθωμα. Το μετρό στην Αθήνα δεν χρειάστηκε να εκσυγχρονιστεί γιατί απλά δεν υπήρχε. Φτιάχτηκε απευθείας σύγχρονο με ό,τι αυτή η έννοια σημαίνει στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Εφαρμόζει άμεσα όλη την ευρωπαϊκή εμπειρία χωρίς να έχει καμία αντιστοίχηση με την εξέλιξη του μέσου αυτού μέσα στις συγκεκριμένες κοινωνίες και, όπως είναι φυσικό, την εφαρμόζει σε τέτοιον βαθμό που να διαφέρει με απόσταση από κάθε άλλο γηγενές μέσο μαζικής μεταφοράς. Κι έτσι, ο υπόγειος «παράδεισος» του μετρό δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την επίγεια «κόλαση» της πλατείας αττικής, του μεταξουργείου, του αγίου αντωνίου, του αγίου δημητρίου, του κεραμικού, του βοτανικού, του αιγάλεω.
Ο χαρακτήρας του μετρό, πάντα στο πλαίσιο της «δημοκρατικής σκέψης», είναι διαταξικής ή υπερταξικής αναφοράς, καθώς έρχεται να εξυπηρετήσει άμεσες κοινωνικές ανάγκες. Στην ουσία, όμως, αποτελεί κατεξοχήν επιθετικό ταξικό πρότυπο καθιερώνοντας μια ανταγωνιστική κοινωνική σχέση, προσβάλλοντας και προκαλώντας ευθέως την αταξία και την πολυποικιλότητα των φτωχών προαστίων μέσα από τα οποία διέρχεται. Από αυτήν την αταξία και την πολυποικιλότητα λοιπόν απειλείται και απέναντι σε αυτά τα κοινωνικά χαρακτηριστικά οπλίζεται με κάθε τρόπο. Η ιλουστρασιόν ατμόσφαιρα, η επιτηδευμένη και εκκωφαντική αποστείρωση, οι ένοπλοι φρουροί, οι κάμερες, οι μεγαφωνικές επιπλήξεις, αυτό που θέλουν είναι να θυμίζουν σε όλους πώς τα αφεντικά αντιλαμβάνονται την προοπτική για όλους ανεξαιρέτως τους δημόσιους χώρους, την προοπτική που διεκδικούν για ολόκληρη την κοινωνία. Με αυτόν τον τρόπο το μετρό από λειτουργικό μέσο μαζικής μεταφοράς καταντάει ένας χώρος ασκήσεων υποταγής και εκπειθάρχησης.
Όσο, όμως, και επιθετικά να είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του «πρότυπου» δημόσιου χώρου δεν θα μπορέσουν ποτέ να επιβληθούν σε εκείνους τους κοινωνικούς χώρους της μητρόπολης που είτε δεν μπορούν -φύσει και θέσει- είτε δεν θέλουν να συμμεριστούν τον καπιταλιστικό εκσυγχρονισμό. Έτσι, το μετρό θα σέρνει μόνιμα την κουλτούρα των επιβολών του κάτω από την πόλη γιατί στην επιφάνειά της πάντα θα υπάρχουν πολλές και διαφορετικές κουλτούρες που θα υπερασπίζονται την ύπαρξή τους με κάθε τρόπο, νόμιμο ή παραβατικό, εναντιωματικά στην καπιταλιστική ομογενοποίηση και τον καταναγκαστικό στρατωνισμό. Γι’ αυτό η κουλτούρα του μετρό θα είναι μια κουλτούρα φόβου. Ο κόσμος των πάμφτωχων, των απόκληρων και των αποκλεισμένων, όμως, όσο ανεπιθύμητος είναι μέσα στην ευρωπαϊκή επιτήδευση τόσο μίσος και της επιφυλάσσει.
Αν το μετρό ανήκει ήδη στις μωροφιλοδοξίες των κυρίαρχων, είναι σίγουρο ότι θα δυσκολευτούν να τις βγάλουν από τις τρύπες του μετροπόντικα. Γιατί, απλά, οι δημόσιοι χώροι δεν πρόκειται να γίνουν υγειονομικές ζώνες, καταναλωτικά πάρκα και πειθαρχικοί στρατώνες.
Αφίσα που τυπώθηκε σε 1200 κομμάτια και κολλήθηκε στις γειτονιές της περιοχής τον Ιούνη
