Την Παρασκευή 30 Νοέμβρη λίγο πριν τα μεσάνυχτα, στην οδό Πλάτωνος στο Αιγάλεω, 25 περίπου νεαρά άτομα επιτέθηκαν με παλούκια, σιδηρολοστούς και όπλα σε σπίτι πακιστανών μεταναστών στέλνοντας 5 από αυτούς στο νοσοκομείο. Το γεγονός είχε ξεκάθαρα ρατσιστικά χαρακτηριστικά και όλα τα δεδομένα συνηγορούν σε μια συνέχεια παρόμοιων ρατσιστικών επιθέσεων που έγιναν πριν μερικές εβδομάδες σε σπίτια πακιστανών μεταναστών στο γειτονικό δήμο του Αγ.Ι.Ρέντη.
Εξάλλου, στις 30 Οκτώβρη, εξελίχθηκε ρατσιστική διαμαρτυρία μια κάποιας «κίνησης πολιτών Αιγάλεω» με στόχο την απομάκρυνση των μεταναστών από την πλατεία Αγ. Σπυρίδωνα. Εκεί, οι μετανάστες που σωρεύονται κάθε πρωί στη Θηβών για ένα μεροκάματο εμφανίστηκαν ως φορείς «υποβάθμισης» της περιοχής καθώς ταυτίστηκαν σωρηδόν με τον «υπόκοσμο», τα «ναρκωτικά» και τη «μαφία».
Τα γεγονότα αυτά δεν είναι τυχαία. Η ρατσιστική κρατική επιθετικότητα έχει αυξηθεί τον τελευταίο καιρό με πρόσχημα την ορθολογική διευθέτηση του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι πόλεμοι και το ξεζούμισμα των φυσικών πόρων της «καπιταλιστικής περιφέρειας» ξεριζώνουν ασταμάτητα εκατομμύρια ανθρώπους από τα μέρη που ζουν, εξανδραποδίζοντάς τους χάριν των κυριαρχικών συμφερόντων. Ο λεγόμενος εξορθολογισμός της μεταναστευτικής πολιτικής δεν είναι τίποτε άλλο από τον εξορθολογισμό της στιγνής εκμετάλλευσης, της διαχείρισης του θανάτου και της δυστυχίας, την επίταση της καταστολής. Η ελληνική αστική δημοκρατία στις μέρες μας, με την αρωγή των ΜΜΕ και ευθυγραμμιζόμενη με την ευρωπαϊκή «προοδευτική» πραγματικότητα, έχει «εμπλουτίσει» τα έδρανά της με κάθε είδους ρατσιστικά φυντάνια. Η ρατσιστική δομή του κράτους έχει εξασφαλίσει τους εξώφθαλμους πολιτικούς ελεγκτές και συνήγορους της ξενοφοβικής επιθετικότητάς του. Το μεγάλο ζητούμενο από το κράτος και τα αφεντικά δεν είναι μόνο η κοινωνική νομιμοποίηση των ατέρμονων θανάτων στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της επικράτειας, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, των βασανιστηρίων τους στα αστυνομικά τμήματα, των δολοφονιών τους από τις μόνιμα «εξοστρακισμένες σφαίρες» των συνοριοφυλάκων, της λεηλασίας τους στα εργοτάξια και τα μπουρδέλα,... αλλά και η ανάληψη κοινωνικών «πρωτοβουλιών» με ρατσιστικές εκκαθαριστικές δράσεις στις γειτονιές. Μέσα σε αυτό το κλίμα επωάζεται και το «αυγό του φιδιού» σε περιοχές που δεν είχαν ποτέ τέτοιου είδους παραδόσεις.
Τρανό παράδειγμα είναι το Αιγάλεω. Μια πόλη που χτίστηκε από μετανάστες εργάτες και που παρά τους τόνους ρατσιστικής προπαγάνδας που δέχτηκε, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, ποτέ δεν διαπραγματεύτηκε την ανεκτικότητα και τη φιλοξενία της. Μετά τις τελευταίες εκλογές, ωστόσο, η περιοχή γίνεται μάρτυρας μιας συντονισμένης και επίμονης ρατσιστικής επιθετικότητας τόσο από τον κρατικό μηχανισμό όσο και από τους γνωστούς για τον αντιδραστικό ιστορικό τους ρόλο «αγανακτισμένους πολίτες».
Από τη μία βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο φως. Η αστυνομία έχει επιτείνει τους ελέγχους, τις περιπολίες και την παρενόχληση μεταναστών σε γειτονιές, όπως ο Αγ. Σπυρίδωνας, που εδώ και πολλά χρόνια χαρακτηρίζονται από την παρουσία τους χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Συμπληρωματικά, εμφανίστηκε ομάδα αγανακτισμένων πολιτών που με πρόσχημα την «υποβάθμιση της περιοχής» προσπαθεί, αφενός μεν, να νομιμοποιήσει κοινωνικά την εκκαθάριση των μεταναστών και να εμφανίσει την αστυνομική βαρβαρότητα ως λειτούργημα, αφετέρου δε, να συντρέξει στα οφέλη της επερχόμενης καπιταλιστικής «ανάπλασης» στο Αιγάλεω.
Από την άλλη βρίσκονται οι ρατσιστικές δυνάμεις που κινούνται στο σκοτάδι. Αυτή η πρόσφατη επίθεση των 25-30 ατόμων θέλει να επιβάλλει νέα δεδομένα όσον αφορά το καθεστώς της διαβίωσης των μεταναστών. Θέλει να επιβάλλει τον φόβο και τον τρόμο στην καθημερινότητα των μεταναστών που είναι έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένη από την καθημερινή λεηλασία στα εργασιακά κάτεργα, καθιστώντας τους διαρκώς πρόσφυγες από γειτονιά σε γειτονιά της μητρόπολης. Έως την τελική εκκαθάριση…Την ίδια στιγμή εμφανίζονται οι μετανάστες ως εστίες φασαριών στις γειτονιές, μια και τα σενάρια και οι συκοφαντίες για ξεκαθαρίσματα συμμοριών και παράνομων υποθέσεων που συνήθως συνοδεύουν τα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ρατσιστικών επιθέσεων, δημιουργούν αναχώματα στην αποδοχή και την ανεκτικότητα των γειτόνων.
Οι «προοδευτικές δυνάμεις» της περιοχής, τα κόμματα και οι μαζικοί φορείς περί άλλων τυρβάζουν αφού σε καμία των περιπτώσεων δεν ξεπερνάνε τις επερωτήσεις, τα ψηφίσματα διαμαρτυρίας και τους ανώδυνους ξορκισμούς της καταφανούς ρατσιστικής αιματηρής επιθετικότητας. Όσο όλοι αυτοί θα κάνουν ασκήσεις ψηφοθηρίας και πολιτικής νομιμότητας, οι κάθε είδους ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες θα χαίρονται με το αίμα και τη δυστυχία των μεταναστών σε κάθε τους επιδρομή.
Ως εδώ! Θεωρούμε ότι τα όρια της κοινωνικής ανοχής έχουν ξεπεραστεί από τη στιγμή που «τα αυγά του φιδιού» έχουν βγει από τις τρύπες τους και σέρνονται στις γειτονιές μας.
Κάθε επίθεση στους μετανάστες είναι και απειλή για την ίδια την κοινωνική ελευθερία. Και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί.
Πρωτοβουλία Αναρχικών Αιγάλεω
