Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008

Πώς να σκεφτείς ελεύθερα στη σκιά ενός σχολείου;


ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Οι μαθητικές καταλήψεις αποτελούν πλέον περισσότερο μια εθιμοτυπική διαδικασία. Οι περισσότεροι από τους μαθητές που κάνουν κατάληψη δεν ξέρουν καν τον λόγο, απλά το κάνουν για να χάσουν μάθημα. Έχεις ακούσει φαντάζομαι το χωρατό περί στρογγυλής ή τετράγωνης τυρόπιτας.

Ναι το έχουμε ακούσει. Το “μπλοκ” των καταληψιοσπαστών αναμασά χρόνια τώρα τέτοιες μπούρδες, προσθέτοντάς τους ένα εύθυμο υφάκι, φανερώνοντας έτσι την ίδια του την αδυναμία απέναντι στην ουσία της κατάληψης. Και η ουσία των μαθητικών καταλήψεων είναι μία. Και, φυσικά, δεν είναι άλλη από την λαχτάρα των μαθητών να ξεφύγουν έστω και για λίγο από τον προκαθορισμένο και επιβαλλόμενο τρόπο ζωής. Μιας λογικής που θέλει τους μαθητές να σέρνονται σε μια καθημερινότητα που περιλαμβάνει αποκλειστικά την οικογένεια, το σχολείο, το φροντιστήριο.

Μπορεί οι μαθητικές καταλήψεις να μην χαρακτηρίζονται από έντονες πολιτικές αναλύσεις, φανφάρες αγώνα και διεκδίκησης αιτημάτων. Οι συνειδήσεις των μαθητών δεν διαμορφώνονται μέσα από χιλιάδες βιβλία και απόψεις θεωρητικών αλλά από τα βιώματά τους. Μέσα από την ρομαντικότητα και την ενθουσιώδη έξαρση της ηλικίας τους επιχειρούν να δημιουργήσουν ζώνες ελευθερίας στον χωρόχρονο της καθημερινής κανονικότητας. Είναι η απάντησή τους στην καταστολή της ζωής, της ελευθερίας και των αναγκών τους… Στην προσπάθεια μετατροπής τους σε παθητικούς δέκτες που δεν γελάνε, δεν βγαίνουν από το σπίτι, δεν ερωτεύονται γιατί πολύ απλά δεν προλαβαίνουν να το κάνουν και γιατί “οι έρωτες και οι βόλτες είναι για το πανεπιστήμιο, τώρα το μυαλό τους πρέπει να είναι στα διαβάσματα και στις πανελλήνιες”.

Το γεγονός και μόνο ότι είναι μαθητές, είναι και ο σημαντικότερος λόγος (γιατί υπάρχουν και αρκετοί ακόμη) για να είναι και καταληψίες. Γιατί μέσα στις καταλήψεις μπορούν επιτέλους να καταστρέψουν και να απαρνηθούν τον μαθητικό ρόλο που αυτόματα και αυτονόητα επηρεάζει τη ζωή και τις σχέσεις τους και να δημιουργήσουν από την αρχή καταστάσεις αληθινές. Να ζήσουν και να σκεφτούν ελεύθερα. Γιατί όπως λέει και ένα σύνθημα ελαφρώς παραλλαγμένο από το Μάη του ‘68:

Πώς να σκεφτείς ελεύθερα στη σκιά ενός σχολείου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σύντομο ανέκδοτο:

Σύντομο ανέκδοτο:
Φεύγουν οι πυλώνες της ΔΕΗ από το Αιγάλεω